Hoe trek ik als dove ouder de aandacht van mijn kinderen?
Cristina Kiekens-Burbea
Voordat ik deze blog begin; ik ben Cristina en ik ben doof. Mijn man is ook doof maar onze kinderen zijn horend. Dit heb je ook in mijn voorgaande blog kunnen lezen. In deze blog ga ik er specifiek op in hoe wij, als dove ouders, de aandacht van onze kinderen trekken. Ik ben benieuwd of jij dit als ouder herkent. Wanneer je je kind(eren) roept, vooral de peuters, dat ze niet luisteren of niet omkijken naar jou? Of als je tegen je kind praat, dat zij of hij niet naar jou kijkt? Misschien is dat anders voor horende ouders met horende kinderen dan dove ouders met horende kinderen. Ik vertel hoe ik dit doe als dove ouder.
Ik ben een dove ouder
Voor mij is het juist wel belangrijk dat ik en Jake of Ariana oogcontact hebben tijdens het communiceren. Dan heb ik het gevoel dat wij echt naar elkaar luisteren. Het is natuurlijk niet zo dat een kind nooit luistert als jullie geen oogcontact hebben. Maar als een dove moeder ervaar ik dat anders in de opvoeding van mijn kinderen.
Roepen om aandacht
Elke ouder roept haar of zijn kind bij de naam. Ik ook. Maar wanneer Jake niet opkijkt na 3 keer roepen, dan ga ik naar hem toe en kniel ik tot wij op dezelfde ooghoogte zitten. Ik tik hem op zijn schouder, dan kijkt hij wel op. Schreeuwen heeft geen zin, dan heb ik een zere keel, en het levert toch niets op.
Luistert hij wel of niet?
Als ik praat tegen Jake met stem zonder gebaren, kijkt hij soms niet naar mij. Dan weet ik niet altijd zeker of hij wel helemaal luistert. Vooral als hij niet reageert. Maar dat geldt vast ook voor horende ouders met horende kinderen?! Als ik er niet zo zeker van ben, dan stop ik en wacht ik tot hij naar mij kijkt. Wanneer hij omkijkt, dan begin ik te gebaren zonder stem. Dan moet hij wel kijken, anders weet hij niet wat ik zeg, haha. En dan geeft hij wel antwoorden. Voor Ariana geldt hetzelfde, maar zij is nu beetje te jong. Ik ben nog aan het oefenen met haar.
Doet hij vervelend?
Net als alle kinderen, doet Jake wel eens iets stouts. Wanneer hij iets doet wat niet mag, roep ik hem altijd eerst bij zijn naam en dan “Niet doen!”/”Stoppen!”. Herken je dat ook?! En wat als dat niet werkt? Dan loop ik gewoon naar hem toe en kniel ik wederom bij hem neer. Maar dan kijkt hij soms ook nog steeds niet en lacht alleen maar of hij schreeuwt uit boosheid. Ook als ik gebaar zonder stem. Wat doe ik dan? Dan pak ik zijn hand vast en neem hem mee naar de gang met alle deuren dicht. Ik wacht tot hij bedaard is en naar mij kijkt. Dan hebben we contact en luisteren we naar elkaar. Dan weet ik ook weer even waarom hij zo vervelend heeft gedaan en wordt hij weer herinnerd aan waar de grenzen liggen.
Dit is hoe ik als dove ouder de aandacht van mijn kinderen trek maar ik ben heel benieuwd hoe andere (dove) ouders dit doen? Hoe trek jij de aandacht van je kinderen en wat doe je als ze niet luisteren?
Photo by Paul Hanoaka by Unsplash