Surprises maken: wist ik veel dat mijn kind dit zelf moet doen…
Denise Meijer
Mijn zoon zit dit jaar pas in groep 6. Dat wil zeggen dat ik buiten mijn eigen ‘surprisetijd’ om, vorig jaar pas voor het eerst weer in aanraking kan met surprises maken en man wat is er veel veranderd. Zo wist ik bijvoorbeeld niets van alle (ongeschreven) regeltjes die er zijn op het gebied van surprises maken.
Mijn kind en surprises maken…
Laat ik beginnen bij het begin: mijn zoon vindt knutselen weliswaar wel oké, maar met zijn ADHD-brein is er geen beginnen aan. Ergens onderweg (lees: na ongeveer 10 minuten) verliest hij zijn concentratie en wil om te fröbelen en is het dan ook gedaan met de pret. Hier hoef je ook geen ADHD voor te hebben. Ik was vroeger net zo. Als er lijm of verf bij kwam kijken dan kon iedereen zich bergen. Meestal omdat dan letterlijk alles zat vastgeplakt, behalve hetgeen waar het plaksel daadwerkelijk voor was bedoeld.
Maar goed! Terug naar de concentratieboog van mijn zoon:
ik besloot dus al snel dat het slim was om hem een handje te helpen. Iets wat (je raadt het al) resulteerde in de openbaring van mijn (kennelijk) onderdrukte crea-bea-, DIY-, huis-tuin-en-keuken-muts. Laten we haar voor het gemak even Annette noemen en Annette houdt er dus wel van. Van fröbelen. Ze heeft dan ook binnen een paar avonden een papier-maché paardenhoofd, inclusief paardenstal in elkaar gezet.
Bijdrage van kind: nul komma nul. Oké, op een paar stroken verf en wat ‘aanwijzingen’ na, maar dat mocht de pret van Annette niet drukken. Die ontpopte zich tot een waar, oncontroleerbaar surprise beest. Iets wat pas op de dag van inleveren weer over zou gaan. Niet erg, want ze doet er niemand kwaad mee, toch!?
Vlinder in zak en as en loopt bij therapeut door surprise-teleurstelling
Ik kan me het moment, dat ik voor het eerst een surprise moest maken, nog goed herinneren. Wat ik in elkaar heb geknutseld eigenlijk niet meer, maar goed: met mijn gebrek aan geduld voor alles wat met lijm, papier-maché of crêpepapier te…
-
Denise Meijer
FOUT! Ik ging kennelijk zo verschrikkelijk de fout in.
Het duurde dan ook maar kort voordat ik erachter kwam dat moeders die de surprise voor hun kind in elkaar zetten tot het uitschot van de klas behoren. Maar serieus. Qua klassenhiërarchie val je wat dat betreft nog onder de onbewerkte schoenendoos en fulltime-werkende carrière mama. Er wordt op gespuugd. Al is dat gelukkig niet letterlijk, want ik denk niet of papier-maché waterdicht is en plakkerige of ‘vieze’ surprises zijn dus ook niet toegestaan. Jammer joh!
Dit jaar weet ik beter
Dit jaar moet mijn kind het zelf gaan doen. Annette heeft zich uit schaamte teruggetrokken en heeft zich (zoals gebruikelijk) eigenlijk de rest van het jaar ook niet meer laten zien. Het enige wat ik kan hopen is dat mijn kind niet onder de categorie ‘extreem gemakzuchtige surprise-makers’ valt. Of dat Annette dit jaar wel heel erg haar best gaat doen om in ieder geval de indruk te wekken dat er een paar kinderhandjes bezig zijn geweest.
Ik heb mijn lesje geleerd, maar of mijn alter-ego er ook zo over denkt? Dat valt nog te bezien. Sorry!