Prematuur baby sterft in armen van adoptiemoeder
Denise Meijer
Prematuur baby sterft in de armen van zijn adoptiemoeder. Dit is het verhaal van Julie en David. Ze hebben 11 kinderen, drie biologisch en acht geadopteerde kinderen. De jongste telg, Cane, mocht slechts enkele dagen leven, maar heeft in deze tijd wel de onvoorwaardelijke liefde van een moeder mogen ervaren.
Prematuur baby sterft
Cane werd geboren na 25 weken zwangerschap. Hij werd geadopteerd door het stel wat er alles aan deed om het jongetje in leven te houden. Het mocht helaas niet baten, hij overleed acht dagen later. Als prematuur baby sterft hij in de armen van zijn adoptiemoeder. Julie noemt hun adoptie-verhaal niets anders dan een achtbaan. Met maar liefst drie biologische en acht geadopteerde kinderen is het huishouden van het stel op zijn minst vol te noemen. Het bewijs dat je nooit vol genoeg kan zitten van liefde.
Mislukte matches
Na hun eerste adopties kregen ze de ene mislukte match na de andere te verduren. Hun vreugde was dan ook groot toen ze hun eerste prematuur baby adopteerde. Een jongetje dat is geboren na slechts 25 weken zwangerschap en direct door het stel werd geadopteerd toen hij zes maanden later werd ontslagen uit het ziekenhuis. Niet snel daarna werd Julie wederom gematcht met een moeder die in augustus pas was uitgerekend. “We waren net bezig om een routine op te bouwen met onze prematuur zoon, terwijl we ondertussen wachtte op de komst van ons volgende zoontje, Cane.”
Steunen
Het duurde echter niet lang voordat het leven van het stel wederom op zijn kop kwam te staan. Julie kreeg een bericht dat de moeder waarmee ze was gematcht, aan de andere kant van het land in het ziekenhuis lag. Ze had op dat moment nog 16 weken zwangerschap te gaan. “Ik stond daar, met mijn inmiddels acht maanden oude baby, ook prematuur geboren, en ik kon niet stoppen met huilen. Het enige waar ik aan kon denken waren de moeder en de baby, biddend dat alles goed zou komen.” Julie aarzelde geen moment. Ze moest en zou de moeder steunen terwijl de doktoren alles deden om de bevalling tegen te houden.
Emotionele rollercoaster
De inspanningen mochten echter niet baten en Cane kwam ter wereld als extreem kwetsbare microprematuur baby. Het begin van een emotionele rollercoaster, maar voor Julie was er geen twijfel mogelijk: Dit was haar zoon en ze moest er alles aan doen om hem te beschermen en hem bij te staan. In korte tijd ervaarde de moeder alles van wat de NICU met zich meebrengt. Ze voelde de onzekerheid, angst en ook de hoop dat alles goed zou komen. In acht dagen tijd kreeg het gezin veel tegenslagen te verduren. Voor iedere stap die Cane maakte, waren er drie andere medische problemen die de kop opstaken. Een E.Coli infectie werd het jongetje uiteindelijk fataal.
Onmenselijk zwaar
“Toen de dokter. tegen me praatte en me de uitslagen gaf, voelde een deel van mij als compleet verdoofd. Ik weet dat dat er voor alles een reden is, maar komt zo een prachtige baby op de wereld om slechts acht dagen later te sterven? Ik was verdrietig, kwaad en had voornamelijk het gevoel dat ik zijn eerste moeder had teleurgesteld en dat is een gevoel wat ik niemand toewens.”
Julie vroeg de artsen om de draadjes en tubes te verwijderen, zodat ze haar zoon eindelijk dichtbij zich kon houden. “Voor enkele uren kon ik alleen nog maar meer van hem houden. Samen met het slapen, gewoon van die ‘momentjes’ met elkaar hebben. De momenten die je altijd blijft koesteren.”
De volgende ochtend haalde Julie de rest van haar gezin op vanuit het hotel. Met geen enkel idee van hoe ze de dag door moest komen. Dit was de dag dat hun kleine jongen zou overlijden. Iets wat onmenselijk zwaar zou worden.
“Onze kleine jongen heeft zoveel liefde gekregen zonder in de couveuse te liggen, zonder draadjes en tubes. Hij is vastgehouden, geknuffeld en voorgelezen door zijn grote, gekke gezin wat liefde en licht voor hem heeft gevonden.”
Bron: Boredpanda