Het speciaal onderwijs is voor ontspoorde kinderen
Denise Meijer
Ja, de titel is zo verschrikkelijk als hij lijkt. Maar toegegeven: dit is wel wat ik dacht toen we (na een zes jaar tellende ’normale’ basisschoolperiode) te horen kregen dat het speciaal onderwijs (basisonderwijs) wellicht een betere match zou zijn voor onze zoon.
Ik was klaar om er eens even flink tegenin te gaan. Bezwaren aan te tekenen en eens even lekker te gaan rellen. Mijn kind, mijn lieve spontane jongetje, mijn pientere kereltje naar het SBO? Dat ging er even niet in. Althans: tot ik de beslissing maakte om mezelf een beetje in te gaan lezen over het speciaal (basis) onderwijs. Een keuze die mijn mening al snel 180 graden liet draaien. Per pagina rolde ik van de ene verbazing in de ander.
Smeken om plek op het Speciaal onderwijs
Ouders van een kind met speciale behoeften (net zoals die van mij) die al jarenlang van het kastje naar de muur worden gestuurd. Ouders die hun kind zien wegkwijnen op de reguliere basisschool (zoals ik langzamerhand ook bij die van mij zag gebeuren) en letterlijk smeken voor een plek op het speciaal onderwijs, maar ondanks alle tekenen aan de wand geen toelaatbaarheidsverklaring krijgen. Wat ze ook doen en hoe erg hun kind ook laat zien dat een passende plek zo onwijs nodig is.
‘Passend onderwijs’
Tegenwoordig moet ik dus een beetje lachen als ik zie hoe een school op hun website ‘adverteert’ met Passend Onderwijs. Het staat er alsof het de garantie geeft voor een geweldige basisschool carrière. Hoe ‘speciaal’ je kind ook is. Inmiddels ben ik er wel achter dat dit anders in elkaar steekt. Het is inmiddels vooral een certificaat voor jarenlange trekken, proberen en duwen alvorens een kind een echt passend plekje krijgt toegewezen op het speciaal (basis) onderwijs. Zelfs al gaat het letterlijk ten koste ‘van’. Iets wat de talloze verklaringen van ouders die hopen op een plekje voor hun kind op het speciaal basisonderwijs alleen maar bevestigt.
Waarom nu?
Mijn laatste vraag aan zijn ‘oude’ school was dan ook: “Waarom nu pas? Waarom is hij niet naar het speciaal basisonderwijs gegaan toen hij in groep 3 of misschien begin groep 4 zat? Waarom hebben we zo immens lang aangekeken, dingen uitgeprobeerd en toegekeken hoe het steeds een beetje slechter met hem ging?”
Ik kreeg als antwoord dat het hun doel is om een kind zolang mogelijk op zijn plek te houden. Inderdaad ten koste van eigenlijk alles. Dat blijkt.
zure appel
Het kostte me letterlijk luttele minuten om mijn mening te herzien en ik ben blij dat ik dit heb gedaan. Inmiddels zit mijn zoon nu pakweg een maand op het speciaal onderwijs. Hij is zijn nieuwe klas binnengewandeld met 0,0 zelfvertrouwen, driftaanvallen en een constante drang om zichzelf te bewijzen. Een direct resultaat van regulier ‘passend’ onderwijs wat veel te lang heeft geduurd. Iets waar ze op het speciaal basisonderwijs nu doorheen moeten. Het is iets waar hij doorheen moet. Hoe moeilijk dit ook is, voor iedereen!
Het speciaal onderwijs: Koud gesticht
Maar hij zit in een onwijs leuke, kleine klas met een betrokken leerkracht, krijgt alle nodige hulp van een team dat er letterlijk alles aan doet om te zorgen dat hij zichzelf weer laat zien. Het is geen koud gesticht met grijze muren en een dwangbuis in het bureau voor als de juf deze nodig heeft (ja, zoiets had ik mezelf ook al in mijn hoofd gehaald). Maar echt schoolgebouw met kleurrijke tekeningen, een prachtig speelplein en normaal op een manier die voor prikkel gevoelige kinderen prettig is.
Het speciaal basisonderwijs. Een speciale plek
Het spontane, vrolijke jongetje wat zin heeft in zijn schoolwerk en met een vingerknip al nieuwe vriendjes maakt. Ik zie hem beetje bij beetje weer tevoorschijn komen. Als hij huppelend het schoolgebouw binnengaat, door middel van de lach op zijn gezicht als ik hem kom halen en het feit dat hij honderduit vertelt over welke werkjes hij vandaag met plezier heeft gemaakt. ‘Het Speciaal Onderwijs is alleen voor ontspoorde kinderen,’ dacht ik. Ik had het niet fouter kunnen hebben, want het speciaal onderwijs is er vooral voor kinderen die het geluk hebben om er een plekje te krijgen. Het is met recht een speciale plek, met meer dan genoeg ruimte voor de ‘speciale’ hulp die hij nodig heeft en voor het stukje ‘plezier in school’, waarvan ik hoop dat hij dit snel weer gaat krijgen!