Waar ben je naar opzoek?

Een tijd geleden schreef ik een blog waarin ik mezelf de vraag stelde hoever ik zou gaan om mijn zusje te helpen met haar kinderwens. Mijn zusje had namelijk ongeveer op het moment dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had, de diagnose PCOS gekregen. Nu, ongeveer een jaar later, heb ik een zoontje en heeft zij haar vruchtbaarheidsprobleem enigszins een plekje kunnen geven. Hieronder deelt ze haar verhaal in de hoop andere vrouwen die hetzelfde meemaken een hart onder de riem te kunnen steken.

Ik heb PCOS

Het is inmiddels een jaar en twee weken geleden dat ik de diagnose kreeg en ik heb hoop!

Laat ik beginnen met wat PCOS precies is. PCOS staat voor Polycysteus Ovarium Syndroom en vijf tot tien procent van de vrouwen hebben te maken met klachten die met PCOS te maken hebben. Symptomen van het Polycysteus Ovarium Syndroom zijn overbeharing, haaruitval (jup, lekker tegenstrijdig I know), acne, overgewicht, cystes in de eierstokken en een onregelmatige menstruatiecyclus.

De informatie die verder te vinden is over dit syndroom is soms best tegenstrijdig. Zo zeggen sommige websites dat PCOS een verzamelnaam voor de symptomen is en andere websites (en mijn arts) zien de symptomen eerder als een checklist. Je hoeft niet alle symptomen te hebben, maar er zijn toch wel een paar belangrijke punten af te vinken voordat je de ‘stempel’ PCOS krijgt. Heel kort door de bocht betekent Polycysteus Ovarium Syndroom dat er een verstoring is in je hormoonhuishouding en dat de eisprong daardoor (vaak) uitblijft.

De mogelijkheden PCOS en een kinderwens

Eerder deelde mijn zusje hier haar verhaal over haar diagnose PCOS en hoe ze daar mee omgaat. Dit keer vertelt ze over haar kinderwens hoe hoe ze deze over een tijd hoopt in vervulling te laten gaan. PCOS en een…

  • Linda Kamminga

De pil

Goed, laat ik bij het begin beginnen. Voordat ik de pil begon te slikken, duurde mijn cyclus twee maanden. Dat vond ik allemaal wel prima: de helft van de pijn en de helft van het gedoe! Dat had eigenlijk al een signaal naar mijn huisarts moeten zijn. Zo’n twee jaar geleden ben ik gestopt met de pil. Ik had last van enorme humeurwisselingen en mijn relatie met mijn vriend begon er onder te lijden. Mijn moeder is erg gevoelig voor hormonen (en het blijkt nu dus dat ik dat ook ben), dus in overleg met de huisarts stopte ik met de pil. De stemmingswisselingen werden inderdaad minder maar toen was er een volgend probleem: mijn menstruatie bleef uit. Na een negatieve zwangerschapstest besloot ik toch maar naar de dokter te gaan. Ik werd door de dokter doorverwezen naar een gynaecoloog in het ziekenhuis.

In het ziekenhuis werd er door middel van een inwendige echo naar mijn eierstokken gekeken. Hier trof de gynaecoloog meerdere blaasjes (cystes) aan. Persoonlijk vond ik dit onderzoek echt verschrikkelijk en heb me best een tijd nog ongemakkelijk gevoeld down there, maar dat staat hier nu even buiten. Vervolgens werd de diagnose gesteld door middel van een bloedonderzoek. (Nou snap ik zelf niet helemaal het nut van de echo meer, maar dat zal wel ergens voor nodig zijn…) Een paar weken na het onderzoek kon ik terugkomen en kreeg ik de uitslag. Vervolgens stond ik buiten met een briefje met informatie en viel ik in een zwart gat.

‘t werkt niet… Ik heb PCOS!

Mijn lady parts werken niet. Ze doen niet waar ze voor gemaakt zijn. Ik ben nutteloos als vrouw. Kan ik ooit nog wel kinderen krijgen? Houdt mijn vriend nog wel van me? Wie ben ik om zijn mogelijkheden tot kinderen af te nemen? Linda voelde de schopjes van haar zoontje in haar buik, zal ik dat ooit meemaken? Gewoon een paar van de gedachten die door mijn hoofd spookten in de weken na de diagnose… Deze gedachten zijn er soms nog, maar gelukkig is de hoop tegenwoordig groter.

Behandeling PCOS

Sinds augustus ga ik maandelijks naar een homeopaat. De stemmingswisselingen kwamen terug en ik raakte mezelf kwijt. Dankzij de homeopaat is dat allemaal verleden tijd. Ik ben zelfs een keer ongesteld geworden! (Edit door Linda: Dit herinner ik me nog heel goed! De tranen van opluchting en de hoop dat het beter zou worden raakten mij diep.) Een paar weken geleden heb ik een ander homeopathisch middel gekregen en als het mee zit, zorgt dit middel ervoor dat mijn cyclus weer op gang komt. De acne is trouwens ook rustiger dankzij de homeopathie.

Waarom ik dit verhaal deel? Omdat er nauwelijks informatie over te vinden is. PCOS komt veel voor, maar echt bruikbare info is er niet. Het is bewezen dat door afvallen de symptomen kunnen verminderen. Ook blijkt dat PCOS voornamelijk veroorzaakt wordt door insulineresistentie. Naast afvallen helpt het in mijn geval dus ook om de hulp in te schakelen van een homeopaat. Maar naast deze gegevens is er bijna niets te vinden. Hoe ga je om met de donkere gedachtes? Wat zijn je opties als je aan je kinderwens wil werken, maar je lichaam je in de steek laat? Daar vind je dan weer niets over…

Een reis

Het is nu twee weken geleden dat ik dat nieuwe homeopathisch middel heb gekregen en als het volgens plan verloopt (ik blijf hoop houden!) word ik binnen een paar weken ongesteld. Dit is nog maar het begin van mijn reis met PCOS. Ik noem het expres een reis, want PCOS is voor mij geen eindstation.

In elk geval bedankt voor het lezen. Ik hoop dat ik iemand kan helpen met mijn verhaal of dat iemand mij kan helpen doordat ik mijn verhaal deel.

Reacties
  • K zei

    Hey!

    Het doet deugd om eens een ‘verhaal’ te lezen van een lotgenootje.
    Ik kreeg vorige week ook te horen dat ik PCOS heb. De dag zelf zat ik echt op een rollercoaster van emoties: van ‘wat maakt het uit, ze kunnen al veel tegenwoordig’ tot ‘wat ben ik nu eigenlijk waard als vrouw?’. Na een weekje maakte ik mezelf wijs dat het toch niet zo zou zijn, wacht maar, het bloedonderzoek zal het wel uitwijzen.
    En dan bleek het toch weer niet in orde te zijn en word ik binnenkort bij de endocrieneloog verwacht. En dan? Wat dan?
    Het maakt mij allemaal heel erg bang, maar ik heb het gevoel dat ik niet bang mag zijn, omdat het allemaal mijn eigen schuld is.
    Ik heb vooral het gevoel dat ik gestraft word voor een hele lange periode van eetproblemen, die al veel hoogtes en laagtes heeft gekend. En net nu ik de hele ‘eetsituatie’ onder controle blijk te hebben en gezond eet en beweeg, blijkt dat mijn lichaam er geen zin meer in heeft. Afvallen helpt, zeggen ze. Maar ondertussen ben je toch maar ‘ziek’, door je eigen schuld? Ik kan voorlopig niet met trots in de spiegel kijken, ook al is er al tien kilo af. Ik ben nog steeds te zwaar, geen tientonner, maar toch te zwaar. Ik zie enkel een meisje dat zichzelf eindelijk in de hand had en haar verleden mooi op een bordje voor zich gepresenteerd krijgt: ‘Kijk, wat je gedaan hebt met je lichaam. Jouw schuld.’

    Hopelijk zie ik snel beterschap.
    Veel succes op je reis!!!

    Groetjes

  • Mimi zei

    Hoihoi hier ook pcos.. heel veel last van klachten en heel veel onderzoeken en behandelingen laten doen. Ik was zover dat ik alles wou laten verwijderen. Ik heb pillen die werken ervoor om het hormoonhuishouding in een normale wending te geven. Inmiddels ben ik moeder van een zoontje van 2. Ik heb ook een heel zwart gat gezeten doordat ik dacht geen kinderen te kunnen krijgen en dit mijn grootste wens was. Je mag me altijd een bericht sturen liefs

  • Pcosmama zei

    Hier ook pcos en inmiddels mama van twee prachtige kindjes als je behoefte hebt aan meer info mag je mij wel een bericht sturen. Ik weet nog goed hoe naar en machteloos ik me voelde er is heel veel aan te doen gelukkig!

  • Jacqueline zei

    Wat een herkenbaar verhaal. Inmiddels moeder van 2 zoons (4 en2) maar daarvoor een lange weg afgelegd. Met name koolhydraatarm dieet heeft ervoor gezorgd dat pcos nu weg is.
    Hou vol en onthou dat de relatie met je vriend belangrijker is dan kinderwens.

  • nicole lens zei

    Ik wens je heel veel sterkte toe en ik hoop dat je “reis” positief gaat verlopen. Zelf heb ik endometriose waardoor dus mijn eicellen te klein blijven waardoor ik geen eisprong heb. Wij (mijn vriend en ik) hopen door de medicatie die we nu krijgen dat wij binnenkort onze “reis” ook positief kunnen door kunnen gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Een huis kopen als alleenstaande ouder: wat is belangrijk?

  • 1 jaar geleden
  • 3 minuten lezen
Blogs over kinderen en ouderschap

Vliegen met een zieke dreumes. Hebben wij weer!

  • 1 jaar geleden
  • 7 minuten lezen
Vakantie met kinderen

Goedkoop vliegen naar Curacao tips!

  • 1 jaar geleden
  • 4 minuten lezen