Mijn geheim: zo komt je kind van de speen af!
Sarina Wijkhuizen
Het lijkt gisteren dat we afscheid hebben moeten nemen van Davy zijn grootste troost, zijn tut. Oftewel zijn speen. Maar als ik mijn Facebook pagina open zie ik een herinnering, 2 jaar geleden is het alweer dat we gedag zeiden tegen de tut. En hoewel ik had verwacht dat dit echt een drama zou worden, want dat ding zat echt verkleefd aan hem af en toe. Was niets minder waar. Binnen één nacht waren we van de tut af. En daarna heb ik hem nooit meer over dat ding gehoord. Dus; wil jij je kind van de speen af hebben? Wellicht heb je wat aan mijn tip!
Speen weg? Laat de Tuttenfee komen!
Mijn geheim? De Tuttenfee! De Tuttenfee hebben we in het leven geroepen en is een beetje een variant op de Tandenfee, we hebben Davy uitgelegd dat wanneer kindjes te groot worden voor hun tut, de Tuttenfee deze op komt halen en hem dan naar baby’tjes brengt die geen tut hebben. En als bedankje krijg je dan een cadeautje van de Tuttenfee.
In de eerste instantie kreeg ik opmerkingen als “Maar mama, jíj kan toch gewoon spenen kopen voor die kindjes? Dan kan ik de mijne gewoon houden” of “Maar mama, daar ben ik toch nog helemaal niet aan toe?” . Maar dat was natuurlijk niet helemaal de bedoeling en wij vonden dat hij er wel aan toe was. Ik ben dan ook met hem naar de speelgoedwinkel gegaan en daar kwam hij al snel een vliegtuig tegen wat hij graag wilde hebben. Ik heb hem een collega van mij laten bellen die zich voor deed als de Tuttenfee en haar laten vertellen wat hij graag wilde hebben en dat hij vanavond zijn speen voor haar klaar zou leggen. Zei vertelde dat ze trots was dat hij alweer zo groot was en dat ze al een baby’tje wist wat heel blij zou worden van zijn tut. Dus zo gezegd zo gedaan.
Mama vond het moeilijker…
Die avond koste het in slaap brengen me echt wel enige moeite, ik vond het zelf uiteindelijk volgens mij nog erger als hem. En toen ik hem zachtjes hoorde snikken, vroeg ik mezelf dan ook echt een aantal keer af waarom ik dit ook alweer nodig vond. Hij was toch nog heel klein, en wat kon die speen nou eigenlijk voor kwaad? In mijn hoofd had ik hele gesprekken met mezelf en was ik bijna op het punt beland dat ik hem zijn speen terug zou geven tot ik hem zachtjes hoorde snurken.
Oké, zonder extreem veel drama, nouja… zonder… niet van zijn kant tenminste, is de eerste nacht is gelukt. Ondertussen had papa zijn taak ook gedaan en uit zijn werk hét geliefde vliegtuig opgehaald bij de speelgoedwinkel en hebben we die ’s avonds om kunnen ruilen voor zijn speen onder zijn kussen
Kanttekening: Ik moet eerlijk zeggen, ik heb ze maar niet meteen weggegooid. Dat vond ik dan weer net even te enthousiast, ze hebben nog wel een week of wat in een laatje gelegen waar Davy niet bij kon.
Snel van de speen af!
De volgende ochtend werd Davy (extra) vroeg wakker en hoorde we al snel de geluiden van het vliegtuig door de babyfoon. Berentrots kwam hij onze kamer in om te vertellen dat de Tuttenfee langs was geweest en hij zijn vliegtuig had gekregen! Ik vond het zo knap van hem. Onze kleine vriend werd daar op dat moment ineens zo ontzettend groot. Die avond met naar bed gaan vroeg hij nog wel even om zijn tut. Maar toen ik hem hielp herinneren dat er nu baby’tjes zijn die door zijn tut lekker kunnen slapen, leek hij gerustgesteld. Nog even vroeg hij of hij niet een nieuwe kreeg. “Nee Davy, beloofd is beloofd.” Ik heb hem er daarna nooit meer over gehoord.
Dus met dank aan de tuttenfee waren wij binnen één nacht van de speen af.
Photo by Arie van Ravenswaay from Pexels