Mijlpaal: wanneer je baby doorslaapt (eindelijk!)
Sarina Wijkhuizen
Toen ik zwanger was had ik er maar weinig bij stil gestaan wat voor impact zo’n kleintje eigenlijk heeft op je nachtrust. Iedereen riep wel “Geniet er nog maar even van…”, of “Nu komen de slapeloze nachten” maar heel veel aandacht heb ik er niet aan gegeven. Daar denk je pas over na als je baby doorslaapt. Eindelijk na 5 jaar!
Hij sliep gewoon door
Toen Davy geboren was zat hij eigenlijk ook al vrij snel in een ritme van drie uur en nog voor hij de 3 weken bereikt had sliep hij door. Ik voelde me wel gezegend als ik de verhalen van andere mama’s om me heen hoorde die om de haverklap ‘s nachts hun lekkere warme bed moesten verlaten om te voeden. Maar ik was toch aan het goede slapen al weer heel snel gewend geraakt.
Maar toen ons kleine wondertje de leeftijd van 7 maanden bereikte sloeg alles in één klap om. En tot op de dag van vandaag heb ik echt nog steeds geen flauw idee waar dit vandaan kwam. Maar ons heerlijke slapende wonderbaby veranderde in een terrordraakje die niet meer in slaap wilde komen en ook ’s nachts niet wilde slapen. En dat varieerde dan ook van een goede nacht waarin je zo’n 8 keer je bed uit ging tot een drama nacht waarin je 30 keer je bed uit ging. En dan hoop je in de eerste instantie nog dat het een soort fase is, zoals bijna alles is in de periode van een baby. Want je valt van sprong in fase, in sprong en ga zo maar door. Maar deze fase verliep iets anders als dat we hadden bedacht.
Ik kon niet meer
Maanden lang, nachten lang, uiteindelijk haal je alles uit de kast. Van laten huilen tot troosten, van naast het bedje zitten tot over de grond wegkruipen, van in de wagen slapen tot een bedje naast je bed. Uiteindelijk ben je blij als je de ochtend weer hebt bereikt. ‘s nachts liep ik regelmatig met de kinderwagen door de straten in de hoop dat hij zijn slaap zou vatten. Regelmatig hing ik midden in de nacht huilend aan de telefoon bij mijn moeder omdat ik echt geen idee meer had wat ik moest doen om hem in slaap te krijgen. En waar je dan ook nog achter komt in het heetst van de strijd, is dat dit onderwerp het bespreeklijstje van ‘we krijgen een baby’ net niet gehaald had. En dat je daarom dus mijlen ver uit elkaar kunt liggen over het plan van aanpak. Maar zelfs wanneer je hier van te voren wel een plan de campagne voor hebt bedacht merk je toch dat dat in de praktijk heel anders uit kan werken. Het niet slapen verhaal heeft dus ook een hoop impact op je relatie. Als je baby doorslaapt kom je zoveel meer tot rust…
Video hometraining
Maar, als je relatie er onder lijdt, je werk en je humeur… Dan is het toch echt wel tijd om hulp te gaan zoeken, via het consultatiebureau kregen we video hometraining. Om te bekijken of hun konden ontdekken wat onze Davy de hele nacht wakker hield. Maar buiten dat het zo’n lief vrolijk ventje is die heel erg sterk naar mama trekt en een hele sterke wil heeft, kwam daar verder niet zoveel bijzonders uit. Weer een paar weken verder, weer geen stap verder gekomen. Dan maar via de huisarts proberen. Ondertussen waren we namelijk al zo’n anderhalf jaar bezig en waren we beide aan het eind van ons latijn. Via de huisarts kwamen we bij het ziekenhuis en werd Davy 3 dagen intern opgenomen en geobserveerd. Daar was mama natuurlijk ook bij. En ik kan je vertellen dat als je niets mankeert, zo’n ziekenhuis je echt een beetje murf maakt.
Het moest veranderen…
Wat duren de dagen daar dan vreselijk lang. Maar goed, alles voor een fatsoenlijke nachtrust. Dus we gaan de strijd aan. Maar medisch gezien was er geen reden voor Davy om niet te slapen, zijn amandelen waren er ook al uit gehaald en hij had al buisjes gekregen. Maar ook
dit traject duurde en duurde, maar er kwam niets bijzonders uit. Dus ook hierna stonden we na 3 dagen weer met onze handen in het haar en mochten we weer naar huis. Maar die nacht, de eerste nacht dat we thuis waren, was erger dan ooit. En ik kon het niet meer hebben. Ik kon niet meer tegen het gehuil. Ik wilde dat het stopte! Totaal gefrustreerd stond ik met Davy op de overloop. Danny pakte Davy gelukkig snel over en toen was het tijd om iets te gaan veranderen, want dit kon zo niet langer.
We hadden de oplossing!
We hebben een camping bedje naast ons bed gezet. Davy ging ’s avonds in zijn eigen bedje slapen, dit koste al een boel energie en behendigheid. Want Davy viel niet zomaar in slaap. Hij moest mijn hand voelen of mijn haar vasthouden. En daarna ging ik op mijn knieën kruipend over de vloer de kamer uit, in de hoop dat ik dit zo muisstil kon doen dat hij me niet zou horen. Maar als hij dan weer wakker werd legde we hem over in het camping bedje. Dan gaf ik hem mijn hand en kon hij weer slapen en niet heel onbelangrijk, wij ook! We hadden namelijk onze nachtrust nodig. Uiteindelijk heeft het hele niet slapen/slecht slapen zo’n 2,5, bijna 3 jaar geduurd. En van de een op de andere dag ebde het weg. We hebben nog steeds geen idee hoe dat zo kwam. Het enige wat we er aan over hielden was het naast het bedje blijven zitten tot hij sliep. Dat varieerde nog wel eens tussen 10 minuten en een uur. Maar dat had ik er graag voor over. Want wanneer hij slaapt, kunnen wij dat eindelijk ook.
Hij moet nu alleen
Toen hij ouder werd had hij steeds minder tijd nodig om de slaap te vatten, binnen 10 minuten is hij wel vertrokken. Maar na al die jaren naast dat bed te hebben gezeten is het wel een beetje gewoonte geworden. Nu is hij 5 en is het wel tijd om die gewoonte langzaam af te gaan leren. Niet dat we niet meer bij zijn bedje willen zitten, maar hij moet wel ook alleen kunnen slapen. Sinds een paar weken zijn we hier dus mee gestart. Davy is gek op sparen en krijgt iedere week €2,- zakgeld. We hebben nu afgesproken dat wanneer hij om de dag netjes zelf gaat slapen hij €0,50 zakgeld erbij krijgt. Ondanks dat hij begon met “Maar mama, daar ben ik nog helemaal niet aan toe…”, gaat het tot onze verbazing ontzettend goed!
Maar ondanks dat ik hier nu zelf de stap in heb gezet dat het tijd word, vind ik het stiekem ergens ook wel een beetje moeilijk. Hij wordt namelijk opeens nog zoveel groter..