18 mei 2020

Ik wil van mijn anorexia af: herstelpoging 63859274

6 minuten lezen Britt de Waard

Ik wil van mijn anorexia af! Al zoveel keren heb ik een poging gedaan, al zoveel keren heb ik mijn naasten beloofd ‘beter’ mijn best te doen, al zoveel keren ben ik plat op m’n bek gegaan. Toch begin ik opnieuw en opnieuw: opgeven is geen optie en opgeven is zeker geen woord wat in mijn woordenboek voorkomt. Ik heb besloten om jullie mee te nemen in mijn zoveelste poging. Om jullie mee te nemen in mijn hoofd, in mijn lijf en in mijn gevecht. Jullie te gebruiken als inspiratie, stok achter de deur. Ik wil van mijn anorexia af. Dit probeer ik al jaren maar ik ga opnieuw de strijd aan.

Ik wil van mijn anorexia af!

Klinkt leuk Britt; Ik wil van mijn anorexia af. Wat is er nu anders dan die andere pogingen? Wat een goede vraag van je… deze keer komt het vanuit mezelf en niet uit dwang van anderen, deze keer wil ik genezen en deze keer voelt het alsof ik er klaar voor ben. Door de coronacrisis, meer in isolatie leven en het besef dat ik geen controle heb over het leven speelt zeker mee. Ik ben me meer gaan verdiepen in het herstellen van een eetstoornis en vooral in een andere aanpak dan die wat ze me hebben aangereikt in de kliniek waar ik een aantal jaar geleden maanden heb doorgebracht. 

Het gevecht tegen anorexia

In deze kliniek werken ze met eetlijsten (een lijst waarop staat wat je moet eten, hoeveel je moet eten) en gewichtseisen (hoeveel je moet aankomen in een week). Guess what? Ik ben geen robot, je kunt me niet programmeren. Ik kan prima regeltjes volgen, ik doe m’n hele leven niet anders dus om mijn eigen regels qua voeding te vervangen voor regels die iemand anders me opdroeg ging redelijk makkelijk. Het was twee dagen vreselijk moeilijk en dan was ik er aan ‘gewend’ en deed ik wat er van me gevraagd werd. 

Maar, en dat een hele grote MAAR, ik stond totaal niet in contact met m’n lijf, met mijn behoeften of cravings. Er werd zelfs niet eens naar geluisterd dus herstel je hiermee je gevoelens en je gedachten? Of herstel je alleen je ondergewicht? Dat laatste was voor mij helemaal waar. Ik was gewoon een anorexia patiënt in een ‘gezond’ lichaam. 

Wat doet te weinig voeding met je?

Door me te verdiepen in wat te weinig voeding met je lichaam maar vooral ook met je hersenen doet heb ik een heleboel geleerd. Geleerd dat het denken aan eten ook honger is, dat je moet reageren op alle soorten honger en dat je pas gezond kunt nadenken als je alle restricties stopt. Als je de plannen van iemand anders volgt en niet je behoeften of cravings volgt ben je nog steeds restrictief; je doet niet wat je eigenlijk zou willen!

Ik heb me verdiept in de ‘all-in’ methode, de Minnie Maud methode en besloten dit te gaan proberen (of gewoon doen). Eigenlijk zegt deze methode dus dat je moet eten waar je echt zin in hebt, ook al is dat chocolade of friet, want anders blijf je daar toch aan denken en uiteindelijk nadat je met 4 of 5 anders voedingsproducten hebt geprobeerd je ‘honger’ te stillen geef je toch toe.

Te streng voor mijzelf

Niet alleen eetstoornis patiënten, maar ook andere mensen hebben toch een bepaald regeltjes patroontje: niet te veel snoepen, besluiten te stoppen met chocolade of chips, geen vet eten meer… en uiteindelijk? Heb je er zooooooveeeel zin in dat je toegeeft en veel meer eet dan dat je eigenlijk wou. Probeer maar eens met jezelf af te spreken niet meer aan roze olifanten te denken? Waar denk je aan? Precies die roze olifant. Maar mag je van jezelf af en toe aan die roze olifant denken dan is het oké om er af en toe aan te denken maar is die niet 24/7 aanwezig. Does it make sense?

Ik heb me losgemaakt van dieet pagina’s op social media, omringt met anti-dieet pagina’s en voel me gemotiveerder dan ooit. Ik wil jullie graag meenemen in mijn anti-dieet avontuur als jullie dat ook zien zitten. Geef gerust een reactie op dit berichtje hoor.

Mij verdiepen in… voedsel

De laatste dagen ga ik uitdagingen aan. Van het loskoppelen van beweging en voeding (ik mag ook eten als ik niet een bepaalde hoeveelheid calorieën verbrand heb), producten eten die in mijn hoofd als ‘slecht/ongezond/verboden’ voedsel staan beschreven. Vooral dat laatste is belangrijk: is er slecht voedsel? Of is al het voedsel voedsel? Sommige dingen hebben misschien betere voedingswaarden maar dat wil niet zeggen dat iets anders dan slecht is. Alles met mate natuurlijk, maar omdat je er geen behoefte aan hebt, niet omdat je het van jezelf niet mag.

Ik ga in fases terechtkomen van extreme honger. Na mijn lijf jarenlang te weinig te hebben gegeven gaat het een inhaalslag willen maken. Stel dat je iemand 1000 euro hebt uitgeleend en je krijgt er 100 terug. Dan ga je uiteraard steeds vaker vragen waar die andere 900 euro blijft terwijl als je niets had teruggekregen dan was je ervan uitgegaan dat die persoon die 1000 euro nog niet had om het terug te betalen. Zo zit dat bij mij ook met eten. 

Ook ga ik mij angstig voelen, ik ga mij schuldig voelen maar uiteindelijk hoop ik me beter te voelen. Lekkerder in mijn vel te zitten zonder regels en doelen en gewoon weer Britt zijn. 

Zit jij ook vast?

Love2BeMama heeft een groot bereik en ik kan wel wat online steun gebruiken. Wie steunt mij, wie helpt mij, wie wil dit met mij aangaan? Misschien heb je jezelf ook strenge regels rondom voeding en beweging opgelegd en wil je die doorbreken? Misschien heb je gekke voedingscombinaties waar je me mee uit wil dagen? Of weet jij producten die ik kan uitproberen tijdens dit traject? Neem vooral contact met mij op of laat hier een berichtje achter. 

Heb je geen interesse om mij te volgen? Ook helemaal prima! It is up to you! Ik ga het toch doen. Ook met meningen van anderen die er van overtuigd zijn dat ik nu veel te veel eet, binge eating ga ontwikkelen enzovoorts… Natuurlijk zit dat in mijn hoofd maar ik vertrouw op mijn lichaam dat mijn extreme honger en behoeften zal afnemen naarmate dat mijn lichaam er op vertrouwd dat alle voeding ter beschikking blijft en er constant eten blijft komen. Misschien dan niet in maatje 36 maar who fucking cares? Zet jij je beste vriendin, zus of moeder op de weegschaal voordat ze binnenkomen om te kijken of ze onder een bepaald gewicht zitten om ze aardig, lief of gezellig te vinden? Nee dus… nobody cares of ik maatje 34/36 of maatje 42 draag, als ik maar gezellig en gelukkig ben. En eindelijk gezond!

Ik wil zo graag beter worden

Klinkt gemotiveerd hè? Kan over een uurtje anders voelen hoor maar nogmaals jullie zijn mijn stok achter de deur! Mijn gewicht ga ik niet benoemen, behalve dat ik een kilo of heel wat onder een gezonde bmi zit. Ik ga aankomen totdat mijn lichaam vindt dat het moet stabiliseren. Ieder lichaam heeft een eigen setpoint, wat dat is daar hebben we geen controle over. Het heeft een marge waarop je lichaam optimaal functioneert en vooral ook je hersenen optimaal functioneren. Waar dat ligt voor mij gaan we zien. Het gaat me niet tegenhouden in de strijd naar vrijheid. Vrijheid in eten, in sociale momenten, in werken, in leuke dingen doen.

Ik wil van mijn anorexia af… Let fight the demons and fuck the diets!

Photo by Thought Catalog on Unsplash