Bedankt lieve man, dat jij van mij houdt zoals ik ben
Britt de Waard
Dat het niet zo lekker met me gaat was al duidelijk vanuit mijn vorige blogs. Er lijkt steeds meer en meer op mijn pad te komen waarvan ik soms niet meer hoe hoe ermee om te gaan. Hierover schrijf ik in mijn volgende blog meer maar nu wil ik het even hebben over mijn man. Hij is mijn beste vriend, de vader van mijn kinderen en op dit moment de allerbeste steun is die ik me maar kan wensen. De man die van mij houdt zoals ik ben.
Van mij houden zoals ik ben
De laatste weken heb ik een paar keer de vraag gekregen wat de reden is van mijn depressie. De reden van mijn terugval en waarom ik zoveel moeite met mijn leven heb. Weet je wat ik daaraan het meest storend vind? De vraag die ik drie keer gesteld heb gekregen: als je zo slecht in je vel zit, is je huwelijk dan wel goed? Wat heeft het één met het ander te maken? Ik bedoel daarmee niet dat je dat je depressief kan worden als je in een ongelukkig huwelijk zit. Je kunt ook depressief worden als je voor de rest alles bezit wat je eigenlijk altijd wilde hebben…
Alles wat ik wil hebben…
Ik heb een prachtig huis (het is nog niet af, maar ik zit hier helemaal prima) een stel mooie knappe slimme zoontjes, een prachtige dochter, lieve vrienden en een super begripvolle man! En toch… worstel ik met mezelf. Voel ik me nooit goed genoeg, voel ik me nooit prima zoals ik ben. Dat heeft niets te maken met het hier en nu maar veel meer met mijn verleden.
Het is niet de schuld van mijn man
Een verleden waar ik me niet echt gehoord voelde, een verleden waarin ik gepest werd en altijd het gevoel heb gekregen dat ik anders was dan anderen. Een verleden waar ik me altijd heb aangepast aan wat anderen mensen wilde zien. Daar ben ik nu hard mee aan de slag. Soms doet het wel pijn dat mijn man de “schuld” krijgt van mijn problemen? De enige die mij mooi vindt zoals ik ben (oké… niet helemaal waar want hij vindt m’n ondergewicht behoorlijk jammer). Hij is de man die me het vertrouwen geeft dat ik het aankan, dat ik het waard ben. De man die na een hevige therapie sessie met me buiten in de regen gaat zitten (zodat de kinderen niet alles meekrijgen) en met me praat, m’n gedachten met me doorloopt en ze chten relativeert, me verteld hoe mooi ik ben als ik gewoon wat meer zou wegen. Het is bijzonder hoe hij er voor me is als ik het moeilijk heb.
Gevochten voor ons huwelijk
Ons huwelijk was niet altijd rozengeur en maneschijn maar wij hebben ervoor gevochten, gezorgd voor verandering in dynamiek en communicatie. We hebben eigenlijk nauwelijks meer ruzies en proberen tijd voor elkaar te maken, al is het door ‘s avonds als de kinderen in bed liggen samen een frietje te halen en samen in alle rust te eten met een lachwekkende serie. Samen met de man die van mij houdt zoals ik ben.
Voor mijn gezin wil ik leven!
Mijn man is niet de oorzaak van de problemen, hij is de reden dat ik er aan wil werken, hij en de kinderen zijn voor mij redenen om te vechten, te veranderen en me geliefd te voelen. Soms is het makkelijk om te oordelen van buitenaf, een mening te hebben en die in mijn schoot te werpen. Inmiddels ben ik in een ding gegroeid: opkomen voor mezelf en mijn gezin! Ik hou van mijn man en kinderen, mijn huwelijk is meer dan prima en zij zijn niet de oorzaak maar de reden om de behandelingen aan te grijpen!
Kamp jij ook met psychische problemen? Word lid van de besloten Facebook groep: Support groep voor ouders met psychische problemen.