Hoe ga je om met zwangerschapsdiscriminatie?
Hanny Evers
Hoe ga je om met zwangerschapsdiscriminatie? Zwangerschapsdiscriminatie ik had nooit gedacht dat ik hier ooit mee te maken zou krijgen. Ik had nooit gedacht dat dit in Nederland nog zou bestaan. Een beetje naïef natuurlijk. Ik schrok wel een beetje toen ik las dat bijna de helft van de zwangere vrouwen hiermee te maken krijgt. Nu ik het zelf heb meegemaakt, wil ik graag mijn verhaal delen. Je hoeft je hier namelijk niet bij neer te leggen, al kan het ook andere kansen bieden.
Afspraken
Voor mijn zwangerschapsverlof dacht ik goede afspraken te hebben gemaakt met mijn leidinggevende. Ik heb met personeelszaken overlegd en we hebben samen gezeten en de afspraken genoteerd. Ik dacht hiermee goed te zitten. Echter ging mijn hele team op de schop tijdens mijn verlof. Mensen weg, mensen erbij, verschuivingen van taken. Een complete chaos, zoals ik in het onderwijs nog nooit had meegemaakt. Wat dit zou gaan betekenen voor mijn takenpakket, was voor mij niet duidelijk. De boodschap van mijn leidinggevende was vooral, maak je niet druk.
Aan het einde van mijn verlof heb ik een afspraak gemaakt om te overleggen over de start van mijn werkzaamheden. Een gewone vraag, met een vreemd antwoord: ‘als jij dit nodig vindt, wil ik dat wel doen’. Ik voelde me bijna ongewenst. De eerste opmerking van mijn leidinggevende maakte het niet veel beter: ‘Ik dacht dat je al eerder zou beginnen’.
Het gesprek zelf verliep naar verwachting. Mijn werkzaamheden waren veranderd, andere lessen, andere taken. Eigenlijk waren er maar weinig afspraken nagekomen, zonder overleg. Ik kreeg gewoon een restje lessen, niet eens de vakken waar ik voor aangenomen was. Maar goed voor het team ben ik akkoord gegaan. Ik wilde eerst maar eens ervaren wat alle wijzigen nu echt met het team hadden gedaan.
Ik ben gaan vechten voor mijn plekje. Heb gedaan wat ik kon om te laten zien wat ik in huis heb en om lessen en taken te krijgen die meer bij mij passen. Dit had wel effect. Ik vond steeds beter mijn plekje in het team. Alleen met mijn leidinggevende was de klik er niet. Zij was pas voor mijn verlof gestart in haar functie, ik was er niet tijdens een belangrijke periode van inspectiebezoeken en we hebben elkaar daardoor nooit echt leren kennen. Uiteindelijk is dit in mijn nadeel gaan werken.
Contracten verlengd
Na een paar maanden kreeg ik te horen dat de contracten van 2 collega’s omgezet werden in vast. Zomaar uit het niets. Ik had ook een tijdelijk contract en moest ook vast krijgen. De kans werd nu wel erg klein dat dit ging gebeuren. Ik ben hierover in gesprek gegaan met mijn leidinggevende. Volgens haar stond dit allemaal los van mij. Zij waren door haar beoordeeld en ze had een leerling enquête laten afnemen. Voldoende basis voor een contractverlenging. Dat een van de collega’s feitelijk mijn alleen een contract had ter vervanging van mij, daar ging ze gewoon aan voorbij. Een jaar eerder had ik zelfs de voorkeur boven hem gekregen, toen we beiden solliciteerden naar mijn functie. Een beoordelingsprocedure waar we beide in meegenomen waren, was minstens op z’n plaats geweest.
Zwangerschapsdiscriminatie
Toegeven dat ze een fout heeft gemaakt of dat de procedure niet klopt, was er niet bij. Ik heb met de directeur gesproken, ik heb met personeelszaken gesproken, maar dit mocht niet baten. Er is niet gevraagd naar de mening van het team en de leerlingen, ik ben niet op dezelfde manier behandeld en heb geen eerlijke kans gehad. Ik ben benadeeld door mijn periode van verlof. Het voelt als persoonlijke voorkeur, in plaats van vergelijking van kwaliteiten. Ik vind dit nog steeds erg lastig. Als ik het afleg op kwaliteiten van mijn werkzaamheden, dan kan ik mij hier bij neerleggen. Maar geen kans maken op contractverlenging doordat ik tijdens mijn verlof geen band heb kunnen opbouwen met mijn leidinggevende en mijn vervanger wel, is niet ok. Dit is (zwangerschaps)discriminatie en ik kreeg ermee te maken maar hoe ga je om met zwangerschapsdiscriminatie?
Lees verder onder de afbeelding!
Hoe ga je om met zwangerschapsdiscriminatie?
Daar ging mijn geliefde baan!
Gelukkig kreeg ik de tijd om na te denken over mijn toekomst. Ik had al snel besloten niet meer in deze organisatie te willen werken. Een werkplek waar zo met het personeel wordt omgegaan, is niet mijn werkplek. Ik moet op zoek naar iets anders.
Mijn zoektocht heeft verschillende stappen gehad. Van een assessment voor een nieuwe opleiding, naar de ontdekking dat ik waarschijnlijk hoogbegaafd ben, naar een loopbaantraject en uiteindelijk de start van mijn bedrijf.
Zou ik de tijd terug willen draaien en toch een vast contract willen afdwingen? Nee!
Het afgelopen jaar heeft mij veel gebracht. Ik heb ontzettend veel over mezelf geleerd, ik ben uit mijn veilige, onderwijswereldje gestapt (nou ja bijna dan) en werk nu met zoveel meer plezier. Ik heb uitdaging, kan veel meer mijn eigen tijd indelen en ben veel minder afhankelijk van anderen. Voor mij is het een zegen!
Zo zie je, verandering en tegenslag kan je uiteindelijk ook helpen. Hoe vervelend het op het moment zelf ook kan zijn. Want ook ik heb menig traantje gelaten in die periode.
Als mijn bedrijf net zo’n succes wordt als het plezier en de voldoening die ik nu van mijn werk heb, dan zie ik de zon alleen nog maar schijnen!
Stappen zetten tegen zwangerschapsdisciriminatie?
Ik heb besloten geen verdere stappen te ondernemen, tegen mijn werkgever. Voor mij is dat het niet waard. Het is een levensles die mij ook kansen heeft gegeven. Heb jij zelf te maken met zwangerschapsdiscriminatie? Je kunt je klachten melden of laten beoordelen door de Het College voor de Rechten van de Mens.