Vakantie nieuwe stijl
Het paspoort van mijn dochter. Wat is het al op veel plekken geweest, bedenk ik me wanneer ik het vandaag doorblader. Ze was zes weken oud, toen ik haar op schoot nam voor het nemen van een pasfoto, die niet veel later in het rode boekje stond.
Van backpack naar all-inclusive vakantie
Anderhalf jaar later pronken er een nieuwe stempel en een nieuw visum in datzelfde boekje. Morgen vertrekken we naar Kaapverdië, op huwelijksreis. All-inclusive, met alles erop en er aan: niks voor ons, roepen wij altijd. Toch kijken we er reikhalzend naar uit. Een week rust, zonder geslenter met rugzakken of gesleep met een tent. Een plek waar mevrouw voor een week zoveel ijs mag eten als ze wil en waar wij om beurten op bed neerploffen voor de beste dutjes.
Practice your preach
Hoe anders is dit vooruitzicht dan ons oorspronkelijke plan om twee maanden lang op huwelijksreis te gaan naar Australië. Oké, de vliegreis zou best even afzien worden, maar Julia heeft eerder bewezen dat ze zich perfect gedraagt op momenten waarop wij dat wensen. Geen gekrijs, pijnlijke oortjes of gestruin door het vliegtuig. Onze dochter bleef vooralsnog keurig bij ons zitten, vermaakt met boekjes en vooral met heel veel slaap.
Nee, wat wij spannend vonden was de campertocht. Hoe zou dat gaan, rondreizen in een camper met een dreumes? Omdat de reis naar Australië ons ontzettend veel geld zou gaan kosten, besloten wij afgelopen zomer een proef campervakantie te vieren iets dichter bij huis.
En dus tuften we in juli via Duitsland naar Frankrijk. Hoe verder we afzakten, hoe warmer het werd. Terwijl Julia genoot van de ‘grote auto’, op de zee afstormde alsof het haar mini zwembadje in de tuin was, niet wilde slapen tenzij we uren door 38 graden met haar wilden wandelen, of bij de hond van de buren op de camping zat te spelen, raakten wij steeds vermoeider.
Na twee weken zomervakantie in Frankrijk keken we elkaar aan en wisten we een ding heel zeker. No way, dat wij met haar naar Australië gaan. Want hoewel het reizen met de camper ons positief verraste, werden wij minder aangenaam verrast door het gedrag van onze dochter in deze leeftijdsfase.
Vakantie 2.0
Ze is de halve wereld met ons rondgereisd in haar jonge leven. Overal ging ze mee naar toe, met haar kinderwagen als veilig holletje. Maar Julia wil niet meer in de kinderwagen. Ze wil lopen, spelen en zwemmen. Super gezond voor een kind van haar leeftijd.
Wie dachten wij dat we waren, om dat kind zo’n lange reis aan te doen. En wie dachten wij dat we waren, om onszelf zoiets aan te doen. Want ook wij ondervonden afgelopen zomer: als je kind het fijn heeft, heb je zelf ook een fijne vakantie.
Dankbaar
De knop is omgegaan. Wij waren mensen die hun kind wel overal mee naartoe zouden slepen. Deden dat overigens ook tot nu toe. Nu gaan wij vakantie vieren op een manier die hopelijk aansluit op ons alle drie. Ik ben super benieuwd hoe de vakantie ‘nieuwe stijl’ gaat bevallen. Maar bovenal, ben ik dankbaar dat wij dit als gezin kunnen doen.