Vagina. Het heet gewoon VAGINA!!
“Hoe noemen jullie het ‘daar van onderen’ eigenlijk tegen je kinderen?” Proest! Prompt verslik ik me bijna in mijn prosecco. Ik heb een etentje met zes vriendinnen en het is reuze gezellig. Ieder heeft een heerlijk gerecht bereid en de wijn vloeit rijkelijk. Eén van ons zevenen heeft kort geleden een prachtig baby’tje ter wereld gebracht. Juist: een meisje.
En dat blijkt tot dit duistere dilemma te leiden. De hoogste tijd dus om hierover eens met elkaar van gedachten te wisselen. Tot mijn enorme verbazing zijn de meningen nogal verdeeld. De één noemt het vrouwelijk geslachtsdeel ‘spleetje’. De ander zegt liever ‘plassertje’. Vriendin drie en vier zijn beiden blij gezegend met twee jongetjes en hebben hierover nooit hoeven nadenken. Nummer vijf -de nieuwbakken meisjesmama- twijfelt nog. Slechts één andere vriendin en ikzelf noemen het beestje van begin af aan gewoon bij haar naam: vagina.
Lees ook: Waar komen kinderen vandaan mama?
Eerlijk gezegd had ik er nog niet eerder bij stilgestaan dat dit ingewikkeld kon zijn. Het heet toch gewoon vagina? Waarom doen we hierover dan in vredesnaam allemaal zo ontzettend moeilijk? Massaal wringen toch best heel moderne papa’s en mama’s zich in de vreemdste bochten om dit woord koste wat kost te vermijden. De meest tropische benamingen worden bedacht om deze gevreesde zes letters uit de weg te gaan. Yoni, punani, bloempje, doosje, voorbips (iew!!) en ga zo maar door. Mijn eigen ouders noemden het altijd ‘kutje’, maar ik vind dat toch echt een te hoog slecht-vertaalde-Oost-Duitse-porno-gehalte hebben. Mijn schoonmoeder spant de kroon; zij bedacht er zelfs een niet bestaand woord voor: ‘pleufje’. Goddank kreeg ze geen dochters.
Het woord vagina zou volgens ‘tegenstanders’ veel te volwassen klinken. Toch vreemd dat we al onze andere lichaamsdelen wél dezelfde benaming geven in zowel de kindertijd als gedurende de volwassenheid. We zetten er hooguit een ‘-je’ achter: armpje, beentje, neusje… Maar dat kan toch ook prima met het vrouwelijk geslachtsdeel? Want ‘vaginaatje’ klinkt überschattig, vind je ook niet?
Lees ook: Jongens en hun ‘zaakje‘
Een ander vaak genoemd argument is dat het woord zo moeilijk is om uit te spreken voor die kleine hummels van ons. Daar had míjn dochter nooit problemen mee. Zij riep als driejarige al keihard over de vrijmarkt: “ik heb een vaaaaagiiiinaaaa!!” En tróts dat ze klonk! Of andere kindjes nu net zo’n vlotte babbel hebben als mijn prinses of niet, ze zullen zich uiteindelijk toch allemaal een compleet Hollands vocabulaire eigen moeten maken. Sommige woorden zijn nu eenmaal makkelijker als andere. We geven onze kinderen toch ook niet allemaal een naam die per definitie eenvoudig uit te spreken is? Anders zou de wereld echt niet zoveel Juliëtte’s en Jennifers rijk zijn.
Dus lieve mama’s en papa’s van Nederland: geef het gewoon de tijd, en het komt heus wel goed met dat reuze volwassen en oh-zo lastig uitspreekbare woord. Luister desnoods een jaarlang naar een fijne verbastering, zoals ‘pagina’. Best lollig, toch? Maar lieve, hippe, hedendaagse ouders van Nederland: stop alsjeblieft voor eens en voor altijd met al die infantiele benamingen om het vrouwelijk geslachtsdeel van jullie dochter(s) mee aan te duiden. Het is en blijft nu eenmaal een vagina. Ik zeg het nog maar eens: VAGINA!! En daar is helemaal niet mis mee!
Bron hoofdafbeelding: Pixabay