Rechtszaak: Lieve kleine Lisa, ik denk aan je!
Er moet mij iets van mijn hart. Met tranen in mijn ogen en een bloedend moederhart volg ik de rechtszaak tegen de moeder (en stiefvader) van de destijds 3 jarige Lisa. Zij hebben haar op gruwelijke wijze mishandeld. En met gruwelijk bedoel ik ook echt, niet te verkroppen, boos- en misselijkmakend mishandeld en vernederd.
Inmiddels is de kleine hummel 5 en moet de moeder zich tegenover de rechter verantwoorden. Nu ben ik geen advocaat, heb ik geen echte inhoudelijke kennis van onze wetten en regels, maar ik kan het niet verkroppen dat er een eis ligt van slechts twaalf maanden cel waarvan ook nog eens acht voorwaardelijk. Iedereen die dit leest kan rekenen en beseft gelijk dat dit betekend dat deze vrouw maar 4 maanden achter de tralies hoeft te spenderen, dat is, als ze veroordeeld wordt voor de gehele duur.
Lees ook: Kindermishandeling is helaas zoveel meer dan alleen slaan
Bij deze eis is rekening gehouden met het feit dat een langere veroordeling te veel impact zou hebben op de kleine dreumes, die, tot op heden, gewoon nog bij haar moeder woont. Nogmaals, ik ben geen advocaat of strafpleiter en ik ken alleen de details die de media mij toevertrouwen, maar ik kan me niet losmaken van de vraag; “Hoe kan dit?” Hoe kan die moeder de zorg nog steeds hebben? Als je een beetje googelt zie je al dat voor eenvoudige mishandeling 3 jaar staat. Wie heeft besloten dat dit meisje niet meer dan het absolute minimum verdient? Als moeder zijnde zou ik zeggen dat ze in haar korte leventje al minder dan het minimum heeft gekregen en nu dus wel recht heeft op het absolute maximum! Maar goed, ik redeneer dan ook als een moeder en niet als een advocaat.
Ze geeft het nota bene toe!
De moeder heeft toegegeven dat de mishandelingen plaats hebben gevonden. Al zegt zij er wel bij dat niet zij, maar haar ex partner dit heeft gedaan. Diezelfde ex-partner wijst overigens weer met de beschuldigende vinger naar de moeder. En wie spreekt de waarheid? Mag ik eerlijk zeggen dat het mij niet uitmaakt wie van de 2 het daadwerkelijk heeft gedaan? Of het nu de één of de ander was, feit blijft dat niemand een poot heeft uitgestoken om het arme meisje te helpen. Er is doelbewust gelogen tegen de hulpverleners en ondertussen veranderde een lief, klein, onschuldig meisje in een bang en eenzaam wezeltje.
Hoe durf je!!
Hoe eenzaam moet zij zich gevoeld hebben toen ze met duct tape aan de stoel werd vastgebonden? En hoe wanhopig moet zij zich gevoeld hebben toen haar mond werd afgeplakt omdat ze te langzaam zou eten? Hoe koud zal zij het gehad hebben toen ze buiten in haar ondergoed heeft moeten staan omdat ze te luidruchtig was en hoeveel pijn moet zij hebben gehad toen er peper in haar ogen werd gesmeerd? En hoe kun je dit bij je bloedeigen kind doen of toekijken hoe een ander dat doet? Waarom heb je jouw kind niet beschermd? Want dat is toch een van de voornaamste taken als ouder? Dat je van je kind houdt en dat je bescherming biedt tegen dit soort dingen?
Lees ook: Deze moeder nam een extreem besluit om kindermisbruik te voorkomen
Ik denk aan je lieve kleine Lisa!
Nu ik dit allemaal opschrijf krijg ik tranen in mijn ogen en ben ik boos. Boos op de mensen die haar dit aangedaan hebben. Boos op de hulpverleners die er niets aan gedaan hebben al is de kans groot dat zij het niet wisten of konden weten. En ik ben boos op het systeem dat blijkbaar zo in elkaar zit dat mensen dit kunnen doen en dan maar maximaal 4 maanden achter de tralies hoeven te zitten. Ze stond ooit letterlijk in de kou en nu doet het systeem het weer! Ik kan namelijk met enige zekerheid zeggen dat kleine Lisa niet met 4 maanden van de trauma’s af is. Lisa heeft door deze daden levenslang! Een straf, die in mijn optiek, een stuk beter zou passen dan de huidige eis!
Bron: AD
Bron beeld: Flickr