Mijn grote angst: een maatje meer of ernstig ziek worden?
Britt de Waard
Al jaren sukkel ik met anorexia, psychische problemen en negatieve gedachten. Hier ervaar ik ups en downs in. Helaas komen er nu ook lichamelijke klachten bij. Hierdoor word ik gedwongen te relativeren: wat is nu écht beangstigend? Het idee dat het leven niet op mij wacht of dat ik mij druk maak over het eten van een reep chocolade en maar niet over mijn anorexia heen kan komen. Wat is mijn grote angst in het leven?
Een poliep in mijn darm
11 jaar geleden werd mijn vader ziek, darmkanker met uitzaaiingen naar de lever. Hij heeft drie jaar gevochten en is uiteindelijk plotseling overleden aan een hartstilstand. In die tijd had ik ook enorme buikklachten. Ze vonden in mijn darm een poliep (wat een voorloper van een kwaadaardigheid kan zijn) en ik moest iedere vijf jaar gecontroleerd worden.
Ik stelde onderzoek uit
Onderzoek laten doen vind ik alles behalve prettig. Dit onderzoek hebben ze bij mij uitgevoerd zonder roesje of verdoving en ik was behoorlijk getraumatiseerd. Uitstellen, uitstellen en nog eens uitstellen is wat ik nu doe.
Een paar weken geleden kreeg ik opnieuw veel last van m’n buik, zat ik tussen de 8-10 keer per dag op de wc gevolgd door een paar dagen dat het helemaal niet lukte. Ook kreeg ik last van nachtzweten. In eerste instantie minimaal maar op een gegeven moment zodanig erg dat de bovenkant van ons dekbed nat was, ik de pyjama’s kon uitwringen en niet meer kon slapen omdat het bed kletsnat was.
Het gevreesde darmonderzoek
Ik besloot toch maar eens een bezoekje aan de huisarts te brengen. De huisarts was toch wel gealarmeerd door mijn symptomen en klachten in combinatie met de voorgeschiedenis van mijn familie.
Hierdoor werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid; ik kreeg een coloscopie. Voor die tijd moest ik naar de internist die zich ook behoorlijk zorgen maakte. Hij heeft besloten om mij met spoed een CT scan te laten maken om te kijken of er ergens een kwaadaardigheid te zien was in mijn longen of buik. De week daarna kreeg ik het gevreesde darmonderzoek…
Druk maken om een maatje meer
Al met al een spannende tijd voor me maar ook een tijd waarin ik wederom met de neus op de feiten werd gedrukt. Met geen mogelijkheid krijg ik een extra boterham of zakje chips weg, want anorexia. Maar het leven wacht niet op mij, de wereld blijft niet stilstaan en niemand boeit het of ik maatje 36 draag in plaats van maat 40. Wat is nu eerlijke mijn grote angst in het leven?
Rachel (40) heeft anorexia: “Ik kon niet meer traplopen”
Rachel wilde na haar twee zwangerschappen ‘het perfecte lichaam’ en begon met trainen. Na twee jaar was haar lichaam kapot. “Ik kon niet eens meer traplopen.” Diagnose: anorexia. Nu vecht ze tegen haar lichaam en runt een gezin met twee…
-
Jeanine van Brummen
Het leven wacht niet…
Ik ga jullie uiteraard op de hoogte houden van de uitslagen en in de tussentijd een beetje proberen te genieten van kleine dingen om me heen. Het leven is niet te plannen en ik weet niet wanneer het klaar is.
Ik hoop nog heel lang op aarde te blijven maar ik moet het echte leven niet langer uitstellen! Genieten van het leven en ook van lekker eten! Dan maar niet maatje 36 maar wel weer leven in m’n ogen en vrijheid in m’n hoofd!