“Wat een leuke naam. Bijzonder!” Het verhaal achter een naam.
Als je zwanger bent moet je ineens heel veel keuzes maken. Een van de belangrijkste is misschien wel de keuze voor een naam. Ik bedoel, hij of zij zal het er een leven lang mee moeten doen. Ik krijg vaak complimenten over de naam van mijn kinderen. Tenminste, ik denk dat het complimenten zijn. Nu ik er over nadenk kunnen de woorden ‘wat een bijzondere namen’ eigenlijk ook best wat anders betekenen. Achter de keuze van een naam zit vaak een bijzonder verhaal.
Criteria
Gelukkig wist ik het geslacht van te voren zodat het wat makkelijker werd om ‘gericht’ te zoeken. Ik zocht me rot op internet. ‘Wat vind je hiervan?’ Zo werden heel wat namen genoemd en afgekeurd. De criteria die ik meekreeg van papa waren simpel: minimaal 3 namen. En ze moeten kansrijk zijn. Van schoonmoeder kreeg ik nog een stille hint over vernoemen. Papa was tenslotte vernoemd naar opa. Zelfde voornaam en initialen, wat overigens met de post vaak gedoe opleverde.
Stop met zoeken en gij zult vinden
Ik werkte in het onderwijs en hoorde een collega praten over een leerling. ‘Hey, wat een leuke en bijzondere naam heeft die leerling. DAT gaat hem worden.’ Vervolgens liep ik met een andere collega door de gangen. We hadden het over het kiezen van de naam. ‘Joh’, zei ze lachend (als grapje bedoeld) ‘dan noem je hem toch… (naam papa in het Frans)’ . Wauw, wat een goed idee! De naam was bijzonder en dan konden we zoon toch nog vernoemen. Maar dan op een ‘leuke’ manier. Nu moest ik er alleen nog maar een goed klinkende 3e naam bij verzinnen. Beetje husselen en viola.
Voor dochter 1 had ik al een combinatie in mijn hoofd zitten. Ik had namen op TV gezien van prinsessen enzo. Ik vond Aimee zo mooi. Helaas was papa het er niet mee eens. Na vele discussies werd de laatste naam van mijn combinatie uiteindelijk de roepnaam. Het vernoemen beviel mij ook wel. Maar wel lekker naar mijzelf. Ik bedoel ‘wie baart ze nou eigenlijk’. Dochter kreeg dus in ieder geval de naam Alexandra. Alleen nog een derde naam erbij. Dat was makkelijk, gewoon een eerdere naam die ikzelf wel mooi vond maar afgekeurd was als eerste naam. Beetje mixen en klaar.
Nieuw concept: puzzelen met namen
Dochter 2: Tess zou het worden. Laatste naam Alexandra en middelste naam een afgekeurde. Maar. Een paar weken voor de bevalling luisterde ik naar radio 538 en hoorde daar een veel leukere naam. Snel de eerste ingewisseld. Toen kwam het lumineuze idee. We doen een nieuw concept. Dat 3 namen gedoe kennen we nu onderhand wel. De mooie nieuwe meisjesnaam had 4 letters. De laatste letter eindigde op een A. Van Alexandra! Concept: zoek bij iedere letter van de roepnaam een afgekeurde naam. Snap je het nog? Mijn dochter heeft dus 4 namen en de voorletters van die 4 namen vormen haar roepnaam. De naam van dochter 3 is volgens hetzelfde concept. Met het verschil dat haar voornaam werd bepaald door een gesprek met een oude bekende. Ze vertelde: ‘De naam van mijn dochter bestaat uit de eerste 2 letters van de voornaam van mijn man en de laatste twee letters van mijn voornaam. Ze heet….’ Wow, nou die heb ik dus gewoon gestolen. Ja, echt de hele naam. Alleen de J verandert in een Y. Gelukkig eindigde die naam ook op een A. Sloot perfect aan op mijn concept. Weer wat afgekeurde namen erbij en de naam was ‘geboren.’ Wat een puzzel.
Wat is het verhaal achter de naam van jouw kind(eren)?