Hoe ver ga je om je kind te laten eten?
Ik ben vast niet de enige bezorgde moeder. Je kind die weigert te eten. En als ze ziek zijn het liefst erin wrijven; “Tja, dan moet je ook maar goed eten!” Waarom ze slecht eet? Geen idee, maar dat ze niet eet is een feit!
Waar trek je de grens?
Dat ze een keer een ochtendje minder eten, geen probleem, kan een keer toch? No troubles in Paradise! Weinig consequenties voor je kind. Ze krijgt gewoon een tussendoortje (fruit en 1x per dag een snoepje). Wat nou als ze ook niet meer ‘s middags gaat eten? Dan begin je creatief te worden.
Lees ook: 12 Tips om je kind alles te laten eten
Oke, het staat me erg tegen, maar voor de tv eten. Nee, helpt niks. Vliegtuigje met brood spelen, niets noppes nada! Al wandelend eten… Helaas! De keus bij je kind laten. Wat wil ze eten? Zelf in de winkel beleg uit laten zoeken. Vol goede moed aan tafel, maar helaas. Het heeft geen effect! “Oke, dan ook geen snoep!” Roep ik streng naar mijn dochter. Mijn dochter (koppiger dan ikzelf) legt zich er bij neer en vraagt er niet eens meer om. Oke, dat help dus ook niet! Ach, ze krijgt vanzelf wel weer hoger. Het is een fase!
“Vitamines?! Waar zijn jullie?”
Daar loop ik weer door de winkel. Dagelijkse routine. Het eerste wat mijn dochter in de winkel doet is naar het fruitmandje lopen waar de kleintjes fruit uit mogen pakken. Dan eet ze tenminste en nog gezond ook! Wij ontbijten zo dus een beetje in de winkel… Ik weet wel gezelligere plekjes te bedenken om te ontbijten, maar alles wat er in gaat is mooi meegenomen!
Mevrouw heeft ook duidelijke voorkeuren voor de warme maaltijden. Lekker Hollandse pot! Niks geen bami, pasta of rijst. Dus wij zitten bijna dagelijks aan de aardappel, stukje vlees en groenten. Maar ook dit lijkt mijn dochter niet meer te smaken. Ook dat laat ze steeds vaker staan.
Lees ook: Hoe doet zij dat? “Wij eten soms ons ontbijt in de woonkamer”
Lang leve de melk!
Weerstand van onze dochter is niet super. Vaak een verkoudheidje te pakken. En zodra ze over buikpijn begint, geven we het terug: “Dat komt omdat je niet eet!” Ze kijkt ons dan even aan of we Chinees praten en zegt niets meer over buikpijn en gaat weer lekker spelen. Gelukkig is ze nog goed levendig (lees gerust: een stuiterbal!) Wij maken ons waarschijnlijk meer zorgen dan nodig is. Het is dus maar een fase? Duurt wel veel te lang hoor! Tot de tijd dat ze besluit dat eten toch wel heerlijk is, zijn we weer begonnen met opvolgmelk geven voor kindjes vanaf 2 jaar. Heeft ze toch nog de mineralen binnen die ze nodig heeft! En dat gaat er zeer goed in! “Lang leve de opvolgmelk!”