Bam! En toen zat er een motorrijder op mijn motorkap
In een soort trance kon ik alleen maar huilend tegen de agent uitbrengen dat mijn dochter in de auto zat. Bij elke vraag die hij stelde antwoordde ik snikkend dat mijn dochter nog in de auto zat. Ik wist niet wat ik moest doen. Ze had alles gezien.
Ik reageerde altijd een beetje lacherig op veilig rijden reclames en posters langs de weg. Sommige vond ik wel érg overdreven. Helaas had ik vanochtend opeens een flink verkeersongeluk aan mijn broek hangen: een motorrijder op mijn motorkap.
Zoals elke ochtend waren mijn dochter en ik rustig op weg naar het werk. Op een druk punt kwam daar opeens uit het niets een motor tevoorschijn die voor mij langs een andere weg probeerde in te slaan. De bestuurder ramde mijn auto en opeens lag daar een man vlak voor me op de motorkap.
Lees ook: Vrouw geeft haar baby borstvoeding na auto-ongeluk
“Mam, wat doe je nou?”, vroeg mijn dochter geschrokken. Trillend stapte ik uit de auto en zag daar de man op de weg liggen naast zijn motor. Als in een film moest ik opeens 112 bellen. De operator vroeg waar ik was. Het ging niet. Ik gaf mijn telefoon aan een omstander. Ik kreeg aan de telefoon niks meer uit mijn keel en kon de man alleen maar huilend vragen of alles goed met hem ging. Gelukkig stond hij al heel snel weer overeind en leek alles goed te gaan. Ook na de controle in de ambulance bleek er niets met hem aan de hand te zijn. Ik had enorm geluk gehad. Er rijden hier regelmatig mensen zonder helm rond. Gelukkig had hij een helm en zelfs beenbescherming.
Later kwam de boosheid opspelen. Wat een enorm domme verkeersfout had de man begaan! In druk verkeer reed hij door rood om vervolgens dwars door drie banen auto´s naar de overkant te willen rijden op de weg waar ik me bevond. Hij had het einde van mijn gezinsleven kunnen betekenen. Zonder helm was op dat moment mijn leven voor altijd veranderd.
Lees ook: 10 x autorijden met je kind(eren)
Mijn dochter zat netjes achter in de auto. Ze had rustig gewacht tot ik terug kwam, nadat de man door het ambulancepersoneel was nagekeken. Ik heb haar omhelsd en verteld dat alles gelukkig goed ging met de man en de schade niet te groot was. Op dat moment kwam er een ouder van school voorbij gereden die mijn dochter mee naar school kon nemen terwijl de schade van de auto en motor werd opgenomen.
Naderhand hoorde ik van mijn baas (de schooldirecteur) dat mijn dochter op school in huilen uit was gebarsten. Ze was, logischerwijs, geschrokken door het ongeluk en was bezorgd om mij. Vandaag hebben we het er goed over gehad en toen ze eenmaal begreep dat het echt weer goed met me ging, was het weer goed. Ik zag haar gezicht weer ontspannen.
´s Middags op weg naar huis vroeg mijn dochter grappend of we op tv kwamen. “Nee,” zei ik, “gelukkig niet.” “Dat weet ik wel hoor mama. Er waren toch geen camera´s! Wel blijven lachen mam.” Gelukkig kon mijn dochter de gebeurtenis naast zich neerleggen. Wat is het toch mooi dat kinderen zo flexibel zijn, al houd ik haar reactie de komende dagen natuurlijk goed in de gaten.
Lees ook: Safety first: check je autostoeltje!
Een ongeluk zit in een klein hoekje. Een goede auto en veilige kinderzitjes en gordels zijn écht van levensbelang. Lieve moeders, ga rustig en veilig de weg op met goede stoeltjes. Kies voor stoeltjes waarvan je zeker weet dat je kind er veilig en comfortabel in zit. Het is maar al te belangrijk, zo blijkt.
Bron hoofdafbeelding: Pixabay