Waar ben je naar opzoek?

Een nachtje met mijn zieke peuter samen in bed

3 minuten lezen Kathinka Kraaijenbrink
Een nachtje met mijn zieke peuter samen in bed

Na enkele rondes op het kinderdagverblijf te hebben overgeslagen, is hij nu toch echt aan de beurt: mijn peuter heeft waterpokken. Ik hoopte dat hij er probleemloos doorheen zou rollen, en de eerste twee dagen leek dat ook te lukken…

Maar vandaag ging hij om 19.30 naar bed en nu, om 23.00, zijn man en ik er al zes keer naartoe geweest en de babyfoon laat weten dat we opgaan voor de zevende keer. Hij is onrustig, heeft jeuk en koorts. Arme bink.

Man moet morgen een lange opleidingsdag volgen, dus hij vertrekt naar het logeerbed beneden. En ik lanceer het beste idee allertijden: ik leg de kleine man lekker bij mij in bed. Dat heeft tenslotte alle voorgaande keren dat ik dit idee had ook zo fan-tas-tisch uitgepakt. Maar ik ben moe, het vriest buiten, ik wil niet nog vier keer m’n sokken, trainingsbroek en badjas opnieuw moeten aantrekken. Deze keer lukt het vast.

Met dekens en al verhuist peuter naar het grote bed. Hij piept en snottert, maar kruipt gewillig in het grote bed en ligt met z’n beer in de aanslag te wachten tot moeders ook gereed is. Ik kruip ernaast. Zo. Slapen.

Mamaaaaaaaaa? Waar is beertje nou?’ Ik grabbel wat in het rond. ‘Hier, bink.’ Hij gaat liggen en doet z’n ogen dicht. Ik voel een voet zich in m’n nieren nestelen. ‘Kroelen, mama.’ Ok. Het is weer stil. Ik zak heerlijk weg.

Ik word wakker van een raar geluid. Het blijkt peuter te zijn die zichzelf probeert te scalperen vanwege de jeuk. Waar is dat waterpokkenspul? *KLOINK*: oh, ónder het nachtkastje. Smeren. Kus erop. Kroelen. Slapen.

Uit het niets: ‘Ik wil nie-hiet onder de dee-hee-ken!’ Slaapdronken antwoord ik iets als ‘Huhwatjanee, ok, isdatnietkoud, leg maar opzij…zzzzz.’ Stilte. Ik slaap. Hij slaapt. Fijn.

Het waren vijftien geweldige minuten. Ik voel een hand op m’n neus en een andere in m’n oor. ‘Mama,’ klinkt het opgewekt, ‘ik ben wakker!’ Ik kijk op de klok: het is half drie ‘s nachts. ‘Nee hoor, liefie, je bent niet wakker. Ga maar liggen.’ Hij luistert. Hij trappelt wat dekens opzij. Zoekt z’n beer, vindt ‘m niet. Peuteralarm treedt in werking. Ik kan de beer ook niet vinden in het donker; ik móet het licht wel aandoen. Zodra ik de schakelaar omzet, hoor ik: ‘Níet lichtje aan! Ik wil slapen!’ Ok, meneer de directeur. En hier is je beer.

Ik wacht tot hij weer lijkt te slapen. Dan wil ik ook, maar ik heb kramp in een been en een slapende onderarm omdat er 20 kilo peuter op ligt. Ik probeer zo toch in slaap te vallen en faal. Ik trek m’n arm weg. Slecht idee. ‘Ik wil appelsap drinken.’ Nou jongen, dat is hartstikke mooi, maar dat gaat mama dus echt niet voor je halen nu. Het is half vier ‘s nachts. Er volgt een klassieke peuterdriftbui. Er komt geen appelsap. Peuter gaat overstag en neemt genoegen met een beker water.

Ik ga weer slapen. Denk ik. Weet ik eigenlijk veel of ik nog slaap ergens tussendoor. Zo voelt het niet. Ik draai me om. Hm, dat ligt niet lekker. Ik draai weer terug en schrik me dood van twee vrolijke kijkers die kennelijk ineens heel dichtbij gekomen zijn. Peuter lacht me vrolijk toe. ‘Aankleden, mama?’ Ik check de klok: 4.45. Hell no.

Nee, knul. Ga nog maar even slapen.’ Hij blijft verheugd kijken en zet, nog altijd op drie centimeter van mijn gezicht, keihard in: ‘SLAAAAAAAAAAAAAAAAAAP, KINDJE, SLAAAAAAAAAAAAAAAAAAP! KABOUTER LOOP EEN SCHAAAAAAAAAAAAAAP! EEN SCHAAAAAAP MET WITTE VOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEETJES, HUMBUMBLUHBLUH ZOEEEEEEEEETJES.’

Vervolgens doen we nog een soort vrijworstelkroelknuffelroutine tot een uur of half zes. Zie ik daglicht achter de gordijnen?

Bron hoofdafbeelding:Flickr

Reacties
  • Alice van driel zei

    Lieve schat beterschap en veel geduld gewenst
    Maar ik heb veel bewondering en respect voor jou
    Op de manier zoals jij het met jou zoon oplost
    Het moederschap is zoals je ervaart
    niet alleen een grote bron van vreugde en verliefdheid
    Maar van zorgen en geduld
    Maar weer prachtig verwoord
    En moest ook weer erg lachen
    Niet om je uit te lachen
    Maar de manier waar je dit weer omschrijft
    Ja is toch wel aandoenlijk en humor vol omschreven
    Maar zoals je inmiddels zelf toch ook ervaart
    Klinkt mijn motto ook nog steeds
    Dat ik van jou houd
    Nog steeds elke dag een beetje meer
    Moeders

  • Simone zei

    Wat een fantastisch (en voor mij gelukkig nog onherkenbaar) stuk! Beterschap voor je briljante peuter en natuurlijk ook heel veel sterkte voor jou! 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Alleenstaande moeder fulltime werken tips

  • 2 maanden geleden
  • 4 minuten lezen
Wonen op Curacao

Emigreren naar buitenland met kinderen tips

  • 5 maanden geleden
  • 5 minuten lezen
Alleenstaande moeder

Alleenstaande ouder toeslag 2024

  • 5 maanden geleden
  • 4 minuten lezen