Waar ben je naar opzoek?

ADHD, één grote leugen… Of?

4 minuten lezen Sjoukje Dijkstra
ADHD, één grote leugen… Of?

“In Suriname hebben ze geen ADHD. ADHD is een Nederlandse uitvinding, net zoals Puberen”, aldus Roué Verveer 😉

Vroegah. Ging er met regelmaat een bal door de ruit. Jongens klommen in bomen en sprongen over sloten. Als ik mijn vader moet geloven, haalde hij daarbij regelmatig een natte broek. Zijn ogen glimmen erbij als hij het vertelt. En alle avonturen die ze ondernamen. Dat doen jongens nu niet meer. Of toch?

Vroegah. Kregen kwajongens nooit het etiketje ADHD. Hooguit paar tikken met de liniaal tegen het achterwerk of op de platte hand. AU! Gelukkig doen we dat niet meer, maar is het nu zoveel beter om er dan maar een Ritalin erin te douwen? De farmaceutische industrie zegt van wel. Natuurlijk. Hoeveel geld gaat daar in om? Daar hebben we natuurlijk het VOLSTE vertrouwen in. NOT!

Vooral jongens ADHD

Onderzoek leert dat met name jongens het beruchte ADHD / ADD etiketje opgeplakt krijgen. Waarom? Ja. Wellicht omdat ze wilder zijn dan meisjes. “Het lijkt wel een epidemie”, lees ik. Een hele besmettelijke dan. Elk kind dat druk, bewegelijk en ongeconcentreerd is heeft het tegenwoordig. Op de fora lees je onderwijl de opluchting van sommige ouders. “Eindelijk verklaarbaar. Het had een naam. Hij was niet gewoon vervelend.”

Alle kinderen zijn wel eens gewoon vervelend. Sommige kinderen in grotere mate dan andere kinderen. Dat kan een gedragsstoornis zijn, maar ADHD of ADD? Een beetje Googlen leert mij dat de de “bedenker” van ADHD, Leon Eisenberg op zijn sterfbed bekende dat ADHD een fictieve ziekte is. Als dat zo is, betekent dit dat miljoenen jonge kinderen op dit moment onnodig zware, geestverruimende medicijnen voorgeschreven krijgen. Fictief of niet, genoeg reden om aan de bel te trekken, lijkt mij.

Niet te snel roepen: Hij heeft ADHD!

Leraren en opvoeders zouden er in mijn ogen goed aan doen om niet al te snel te roepen: “Ah. Hij heeft vast ADHD.” Maar dat is mijn nederige mening. Vooropgesteld, ik ben geen expert (de huisarts is dat ook niet) en gelukkig ook nog geen ervaringsdeskundige. Wel heb ik het zien gebeuren. Ook bij mijn vader die leerkracht was. Niet dat hij de etiketten plakte. Wel kreeg hij de speciale gevallen in de klas. Soms bestond de helft van de klas eruit.

Klassen zitten er tegenwoordig vol mee. Dat komt natuurlijk ook, omdat we het onderwijs zoveel mogelijk proberen te integreren. Waar kinderen die moeite hadden met meekomen, vroegah nog sneller naar speciaal onderwijs gingen, mogen deze kinderen gelukkig (met nadruk op gelukkig) nu met de andere kinderen meedoen. Fijn voor het kind in kwestie. Niet altijd even fijn voor de kinderen erom heen of de leraar en lerares voor de klas.

ADHD

Wat als je kind 18 is…

Toch. Hoe moeilijk het ook mag zijn. Het mag nooit een excuus zijn om dan maar etiketjes uit te delen en kinderen te drogeren. Dit schrijf ik zonder af te willen doen aan het leed dat hierachter vaak schuil gaat, want dat is er vaak ook. Wie ben ik dan om te zeggen, zeker als kinderen er zelf meer happy mee door het leven gaan. Op een forum lees ik: “Ons is ook verteld dat kinderen juist beschadigd kunnen raken van niet-slikken. Steeds de Sjaak zijn kan funest zijn voor het zelfbeeld van een kind. En juist kinderen mer ADHD lopen dan kans om op latere leeftijd aanvullende stoornissen te ontwikkelen. Of hun heil te zoeken in verdovende middelen.”

Er zit wat in. Heb alleen het donkerbruin vermoeden dat dit ze zomaar eens voorgespiegeld kon zijn door de mensen die hun brood verdienen met ADHD’ers zoals hun kind? Die zijn natuurlijk niet bepaald onpartijdig. Lieve papa’s en mama’s, probeer ook eens stil te staan bij later. Niet alleen bij nu. Wat als je kind 18 is. Hoe komt je kind dan van die etiketten af? Problemen bij rijbewijs, verzekeringen, schijnen normaal te zijn. En wie wil er nu een ADHD’er aannemen? Pffft.

Eén grote leugen

Stel voor: ADHD is dus een grote leugen. Bedacht of in ieder geval als fictieve stoornis in leven gehouden door de farmaceutische industrie. Zou het?

Zou het gedrag (wat we nu bestempelen met ADHD en ADD) slechts een symptoom zijn van deze moderne tijd? Deze tijd waarin we met z’n allen zo verschrikkelijk moeten? De tijd waarin jongens niet meer gewoon jongens kunnen zijn, geen uitlaatklep meer hebben, maar gedwongen zijn in een bepaald stramien mee te doen? Mee in de pas van een werkende papa en mama, mee in de pas van ons onderwijssysteem?

Zou het een symptoom zijn van ons haastige gedrag? Een symptoom van ons brein dat alle indrukken die op ons af komen niet allemaal meer kan verwerken? Is het een symptoom van de opgelegde prestatiedrang? De wil om alles te testen, vergelijken en meten, al vanaf het moment dat onze kinderen nog niet verwekt zijn? Het streven naar perfectie, volmaaktheid, terwijl we weten dat we dat nooit kunnen bereiken? Hoewel de medische wetenschap hard haar best doet om kinderen met gebreken bij voorbaat uit te sluiten.

Nog even en ze sporen die ‘zogenaamde?’ ADHD’ertjes en ADD’ers al op in je buik:

“Je baby schopt wel erg veel en draait zich continu om! Ik denk een ADHD’ertje. Zullen we dan gelijk maar met de Ritalin beginnen?”

Of toch maar gewoon aan de smoothies? Lekker gezond eten dus!

Nog een paar interessante artikelen op dit gebied zijn:

Reacties
  • R. Vrijens zei

    De bijgevoegde links met interessante artikelen hebben niet allleen een suggestieve titel, maar stammen vooral uit 2013/2014. De controverse over ADHD vlamt af en toe op, veelal door media voorzien van extra brandstof. Het gemak waarmee wordt gezegd dat “snel onderzoek leert dat…” is pijnlijk voor alle mensen die echt Adhd hebben. Natuurlijk wordt er om gelachen en natuurlijk wordt er soms te snel gezegd dat iemand Adhd heeft, maar dat maakt niet weg dat Adhd een van de meest onderzochte en aangetoonde verschijnselen is, in het wetenschappelijk veld.
    Een paar disutabele onderzoeken er bijhalen, die niet zijn gereproduceerd en sterk gekleurd worden weggezet en dat vervolgens als waarheid neerzetten is te gemakkelijk. Blijf een eerlijke discussie mogelijk houden en blijf de nuance zoeken.
    Er zal ongetwijfeld ook een groep mensen zijn die discriminatie ontkennen, of geloven dat we nooit op de maan zijn geweest. Daar vindt je dus vast en zeker artikelen over… een snel onderzoek leert dat discriminatie niet bestaat…? En dat we nooit op de maan zijn geweest… dat UFO’s bestaan…
    Wat mij betreft allemaal tekort door de bocht. Als je ergens tegen bent, zoek dan je kennis in “het kamp van de tegenstander.” Daarna mag je een mening verkondigen.

  • M.B. zei

    Jij hebt overduidelijk zelf geen kind met ADHD. Hoe fout kan het gaan als een kind geen extra begeleiding krijgt. Hij wordt door niemand begrepen… ja dan dat stempeltje erop maar dan krijgt hij hulp en zit veel beter in zijn vel. Zowel qua leren als qua vriendschappen gaat een kind er dan 100% op vooruit. Elke ouder van een kind met ADHD zal beamen hoe fijn het kan zijn als het “probleem” erkent wordt en er dus hulp komt.

  • Nathalie zei

    Wat als ik nou zeg dat er al veel kinderen veel gelukkiger van geworden zijn dat ze net wél dat etiketje kregen en effectief geholpen werden?

    • Henk zei

      Klopt Nathalie, en niet alleen kinderen, ook volwassenen zoals ik, na veertig jaar onnodige ellende, zijn blij als ze dat etiketje opgeplakt krijgen en effectief geholpen kunnen worden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Alleenstaande moeder fulltime werken tips

  • 2 maanden geleden
  • 4 minuten lezen
Wonen op Curacao

Emigreren naar buitenland met kinderen tips

  • 5 maanden geleden
  • 5 minuten lezen
Alleenstaande moeder

Alleenstaande ouder toeslag 2024

  • 5 maanden geleden
  • 4 minuten lezen