Waar ben je naar opzoek?

Acceptatie is het nieuwe zwart

2 minuten lezen tilda Tilda Timmers
Acceptatie is het nieuwe zwart

Voordat ik ooit kennis had gemaakt met mindfulness, had ik geen idee wat acceptatie nu eigenlijk inhield. Iedereen had het altijd maar over loslaten. Ik had geen idee hoe dat werkte, loslaten.

Ik vond het een heel abstract woord, met een nog vagere betekenis. De meeste moeders kunnen eigenlijk vrij weinig loslaten. Als je eenmaal moeder bent, heb je over weinig dingen nog controle of zekerheid en dat is nu net wat je zo nodig lijkt te hebben. Maar is dat wel zo?

Lees ook: Stop met hollen, vliegen, razen

Toen ik me begon te verdiepen in mindfulness, ging er een wereld voor me open. Ik had altijd een enorme behoefte om van alles te controleren in mijn leven. Ver voordat ik coach werd, was mijn agenda mega vol en tot op de seconde af dichtgetimmerd met ingeplande afspraken. Er was dus weinig ruimte voor spontaniteit, maar ook weinig ruimte voor zelfreflectie. De acceptatie was ver te zoeken.

Als je in de roes van na de bevalling zit en de dagen vliegen aan je voorbij, dan is het moeilijk om vinger aan de pols te houden, over hoe je je nu echt voelt. Hoe komt het dat we altijd maar aan het “doen” zijn en eigenlijk nog amper gewoon rustig op een stoel kunnen zitten met een boek? Gewoon even “zijn”?

Omdat het gras aan de overkant altijd groener is. Omdat die andere baan je veel leuker lijkt. Omdat de baby van de buren wel doorslaapt. En omdat je eigenlijk een groter huis wil, nu je een kindje hebt. Met een tuin. O en een eigen oprit. En vergeet de leuke buurt niet. Herkenbaar? Wat is er gebeurt met de acceptatie van dingen, precies zoals ze zijn? Het komt nog amper in de meeste mensen op. Zonde, want als je leert dingen te accepteren zoals ze zijn, gaat er een wereld voor je open. Laat staan wat er gebeurt, als jij jezelf gaat accepteren zoals je bent. Of nog mooier: als je van jezelf gaat houden, onvoorwaardelijk en precies zoals je nu bent.

Lees ook: Stop! Jezelf te vergelijken met andere mama’s…

Acceptatie is het nieuwe zwart. Waarom? Omdat de doe-modus je niks brengt. Het zorgt voor oneindig gepieker ’s nachts. Voor een continue gevoel van onvrede omdat je dingen anders wilt zien dan ze op dit moment zijn. Het zorgt er ook voor dat je niet gelukkig bent met je leven, jezelf en alles wat daaromheen hangt. Als jij leert dat accepteren bij jou en je leven hoort, zal je zien hoe veel gelukkiger je je gaat voelen. Omdat je rust hebt. Geen gemaal in het holst van de nacht, geen discrepanties tussen waar je nu bent in je leven en waar je zogenaamd zou moeten zijn. En bovendien: jij en je gezin kunnen alles aan wat er op jullie afkomt. Gewoon omdat je hebt leren accepteren.

Ook zo benieuwd hoe je acceptatie kunt leren? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Ik begeleid je over het pad dat acceptatie en zelfvertrouwen heet.

Tilda Timmers

Tilda Timmer is therapeut en ervaringsdeskundige voor moeders en vaders zonder roze wolk. Ze heeft twee boeken geschreven: ‘Toen kreeg ik weer lucht’ & ‘This Is Post Partum’.

Reacties
  • Penelope zei

    Het heeft er ook mee te maken wat er allemaal na je bevalling van je verwacht wordt en hoeveel steun je krijgt. Ik had zelf een loodzware thuisbevalling waarbij het een noodgreep werd en daardoor het herstel erna best pittig was lichamelijk maar zoals later bleek ook geestelijk. Onze dochter had het heel erg benauwd gehad. Zij zat klem en moest bijna beademend. Ook kreeg zij veel vruchtwater binnen en ik was ondanks mijn sterke wil en stoere voorkomen tijdens deze ervaring best uitgeput. Daarna volgde direct een ziekenhuis opname na 3 dgn voor mijn dochter en hobbelde ik letterlijk mee omdat ik nauwelijks kon lopen. Mijn bekken was behoorlijk gekneusd en had een flinke “ritssluiting” zoals dat liefkozend werd gezegd door de vk. Wij hebben ons gewoon vrolijk en sterk hierdoorheen geslagen maar merkte dat ik mij niet begrepen en verschrikkelijk eenzaam voelde na deze ervaring. Kon er nergens over praten en we waren binnen een week alweer terug in onze oude ritme. Nu met een wolk van een dochter. Weer aan boord na een paar weken meteen aan het werk met de zorg wederom voor 6 mensen. En een intensieve tijd met een bv’de baby dat terug liep door spruw. Al met al genoot ik alleen van mijn poppetje, maar stond vaak huilend boven haar bedje. Omdat ik mij zo alleen voelde met alles. Ik ben er zelf uitgerold. Het heeft best even geduurd maar uiteindelijk ben ik weer op een niveau dat ik een soort mezelf teruggevonden heb. Ik ben veranderd dat is zo voor iedereen uiteraard. Ik ben er altijd voor de 100% geweest en zal dat zijn voor mijn dochtertje en dit zal altijd een belangrijk punt blijven in mijn herinnering. Steun is belangrijk voor een jonge moeder en zal dat altijd geven aan een andere mama zodra ik dit herken. ♡♡♡♡

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Een huis kopen als alleenstaande ouder: wat is belangrijk?

  • 1 jaar geleden
  • 3 minuten lezen
Blogs over kinderen en ouderschap

Vliegen met een zieke dreumes. Hebben wij weer!

  • 1 jaar geleden
  • 7 minuten lezen
Vakantie met kinderen

Goedkoop vliegen naar Curacao tips!

  • 1 jaar geleden
  • 4 minuten lezen