Waar ben je naar opzoek?

7x borstvoeding promoten doe je NIET zo

4 minuten lezen denise Denise Meijer
7x borstvoeding promoten doe je NIET zo

Borst- of kunstvoeding. Het is een gevoelig puntje onder de mama’s en moeders to be en dan druk ik het denk ik nog zachtjes uit.

Pro-borstvoeding

Ik zie mezelf trouwens als een pro-borstvoeding type moeder. Althans; beide kinderen hebben borstvoeding gekregen. Zelfs al werden mijn verwoede pogingen om dit ook daadwerkelijk te laten slagen niet beloond.
Pro-borstvoeders willen graag zien dat borstvoeding genormaliseerd wordt, dat het iets vanzelfsprekends is. Dat deze hun kinderen op een parkbankje te eten kunnen geven, zonder dat er iemand is die daar iets op aan te merken heeft. Pro-borstvoeders willen graag dat iedereen de voordelen van borstvoeding ziet, ook al lijkt elk voordeel op sommige momenten mijlenver weg.

Bedreigend

Nu merk ik onder veel borst-kunstvoedingsdiscussies dat er, om dit nobele doel te bereiken, vooral gebruik wordt gemaakt van propaganda. Borstvoedingspropaganda welteverstaan. Gelukkig maakt niet elke vrouw zich hier schuldig aan, maar desalniettemin zie ik dat veel vrouwen veelal hun doel voorbij schieten en eventuele twijfelaars direct een rotschop geven richting kamp kunstvoeding.
Laat ik het samenvatten door te zeggen dat de toon van sommige borstvoeding-sympathisanten, op zijn allerminst vriendelijk is te noemen en zelfs als bedreigend kan worden ervaren.

Lees ook: Met deze tips geef je met plezier borstvoeding

Wat een pro-borstvoeder niet moet doen!

Begrijp me niet verkeerd. Even tussen ons: Er zijn vanzelfsprekend ook vrouwen die ALLES verkeerd op zullen vatten. Wat je ook zegt. Alleen goed voor het pro-borstvoedingskamp om eens na te denken over de PR-methoden. Maak je je daarbij niet schuldig aan onderstaande feiten?

1. Doen alsof kunstvoeding gelijk staat aan het vergiftigen van je kind

Borstvoeding is de beste voeding voor je baby. Dat weet je, toch? Maar er is niets mis met een goede nummer twee.
Nee, kunstvoeding kent niet dezelfde voordelen als borstvoeding. Ja, kunstvoeding mist bepaalde essentiële delen waar borstvoeding nou eenmaal vol van zit. Maar raad eens? Kunstvoeding zal een baby net zo goed laten groeien en bloeien.
Het is in elk geval goed om een ‘achterdehandje’ te hebben. Voor wanneer borstvoeding geen optie is, of blijkt te zijn en dat mogen andere moeders ook best weten.

2. Er van uit gaan dat iemand die geen borstvoeding geeft, niet weet waar ze over praat.

Tenslotte zijn er genoeg vrouwen die een weloverwogen keuze maken om niet te borstvoeden. Vrouwen die zichzelf in hebben gelezen, de voordelen erkennen, maar eventuele nadelen (op lichamelijk, of geestelijk vlak bijvoorbeeld) zwaarder vinden wegen.
Ook zijn er vrouwen – waaronder ik – die van alles hebben geprobeerd om de borstvoeding te laten slagen, maar niets anders dan bot hebben gevangen. Wat mij trouwens direct brengt naar puntje drie:

3. Doen alsof ‘stoppers’ niet genoeg moeite hebben gedaan om borstvoeding te laten slagen.

Iemand die gestopt is met borstvoeding (en zich daar dikwijls flink klote over kan voelen) wijzen op wat ze allemaal beter had kunnen doen, zal enkel voelen als een flinke dosis zure mosterd na de maaltijd.
Ongeacht of dat een vrouw dagenlang aan de kolf heeft gehangen, of dat ze bij de eerste kloof de handdoek in de ring heeft gegooid. Ze heeft haar keuze gemaakt. Het heeft geen zin om een trap na te geven.

Lees ook: Tips om borstvoeding en werk te combineren

4. Je ‘medelijden’ voor kunstvoedings-baby’s uitspreken.

Mijn mening? Medelijden hebben met een baby die aan het einde van de dag gewoon een verantwoord, met liefde gemaakt en gegeven hapje krijgt? Dat is gewoon van de zotte!

5. Provoceren.

Iets proberen te normaliseren door te provoceren is not the way to go.
Wie heeft er precies wat aan als je je stuwende cup dubbel Z bloot gooit in het Vondelpark om iedereen te laten zien hoe ‘normaal’ je wel niet bezig bent? Met provocatie lok je een reactie uit en dat staat ergens haak tegenover normalisatie, waarbij je hoopt dat er niemand is die ook maar op zal kijken van dat jij je baby in het openbaar de borst geeft.

6. In discussie gaan met een vrouw die zegt dat ze geen borstvoeding kon geven

Feit blijft dat er meerdere redenen zijn waarom een vrouw geen borstvoeding geven kan. Dit kunnen lichamelijke redenen zijn (zoals ik bijvoorbeeld te weinig kliervorming heb in één borst en borst twee dit verschil niet goed kan maken), of het kan een geestelijke oorzaak hebben.
Wanneer een vrouw je goedbedoelde mening over dat borstvoeding voor haar echt niet zo onmogelijk is als het lijkt, niet wil horen. Dan is het beter om verder commentaar gewoon achterwege te laten.

Lees ook: Moeder laat internet de magie van borstvoeding zien in een viral post

7. Je ‘passie’ voor borstvoeding over laten komen als een oordeel tegenover een ieder die voor iets anders kiest

De grootste no-go, eigenlijk. Want dit zal eigenlijk iedereen tegen de haren in strijken en je klopt hier echt alleen maar jezelf mee op de borst. En ja, ik weet het. Een oordeel is makkelijk gemaakt wanneer je verwikkeld bent geraakt in een online-discussie die zijn weerga niet kent. Om maar een voorbeeld te noemen…
En weet je? Trots zijn mag best! Vanzelfsprekend, want borstvoeding geven is echt wel een prestatie waar je trots op mag zijn. Dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je ver boven de kunstvoedende moeder staat. Ook zij doet echt haar stinkende best. Geloof me!

Bron beeld: Pixabay

Denise Meijer

Hoi! Ik ben Denise. Freelance tekstschrijver, blogger bij Love2BeMama (al jaren!), auteur van mijn eigen ‘Dirty Novel’, moeder van een Engeltje, een Bengeltje en een Prinses. Zelfstandig huismanager en eigenaresse van Tekstbureau Het Pennetje. Sarcast, optimist, eigenwijs en humorist. Schrijft graag vunzige tekstjes en ik heb een ‘no-nonsense’ mentaliteit. Ook schrijf ik graag over het echte moederschap: ongecensureerd en zonder filter!

Reacties
  • Saskia zei

    Leuk stukje! Jammer dat mensen altijd tegen een beleving van een ander aan moet schoppen. Ik werk me mijn borsten van m’n lichaam om mijn zoontje te borstvoeden. Ik kan hem niet helemaal tevreden krijgen dus voed ik bij met flesvoeding. Veel mensen vinden daarom dat ik net zo goed kan stoppen met borstvoeden, heel pijnlijk want ik voel me hier, ondanks de tijd en moeite, erg fijn bij.

    Kortom, volgens mij kun je het nooit goed doen in de ogen van je omgeving. En dat terwijl je juist gewoon moet doen waar jij en je kindje zich het fijnst bij voelen.

    Wat het provoborstvoeden betreft ben ik het helemaal met jou eens. Als ik in een openbare gelegenheid ben zoek ik een rustig plekje/ hoekje om mijn zoontje te voeden. Buiten dat ik me ongemakkelijk zou voelen als ik dat niet zou doen vind ik dat mijn zoontje ook recht heeft op een rustige maaltijd. Ook voor een flesje zoek ik een rustig plekje op.

  • Judith zei

    Dag Denise,

    Waarom wordt het geven van borstvoeding (al dan niet met de borst of de fles) eigenlijk gezien als een prestatie en het geven van kunstvoeding niet? Het geven van borstvoeding is net zo min een prestatie als het geven van kunstvoeding dat is. Door het als iets bijzonders neer te zetten, krijgt het een heilige graal toebedeeld die hem z’n vanzelfsprekendheid, toegankelijkheid en normaliteit kost: het wordt een Felbegeerd Iets, en een Keuze (en dan nog wel de beste, en wilde je dat niet voor je kind?). “Ohja, maar dit Grootsch Iets is niet voor iedereen weggelegd, neen! Het kost ‘natuurlijk’ dan wel wat opoffering.” Etc etc. Zie daar, het beeld van de borstvoedende wordt gevormd. Dat dit beeld geenszins overeenkomt met de werkelijkheid doet niets af aan het effect.

    Waarom het geven van kunstvoeding als activiteit meer vanzelfsprekend en daarmee bijzonder genoeg ondergewaardeerd is in deze maatschappij heeft verregaande gevolgen: het krijgt niet de waardering die gevers van borstvoeding via de borst of fles krijgen. Dat laatste is wat ik om mij heen onuitgesproken hoor, wat mensen verdrietig maakt. Die onderwaardering wordt vanzelfsprekend gevonden, immers ‘moedermelk is het beste’ wat het wij-zij denken versterkt. Zo jammer, dat is dat Calimero stukje.
    Daarbij is anno 2016 in dit land geenszins vanzelfsprekend dat iemand borstvoeding geeft, al dan niet live en al dan niet van de moeder zelf. En dat is zorgelijk. Het is immers de biologische norm. Die matcht niet met de maatschappelijke norm. We hebben in deze maatschappij niet de ondersteuning en de voorwaarden geregeld om borstvoeding geven daadwerkelijk normaal te laten zijn. Het lukt een groot deel van voedende ouders niet dit via de eigen borst of donormelk te realiseren. Niet gerealiseerde verwachtingen start bij velen een rouwverwerkingsproces, en dan zijn met name de fases van Kübler Ross van woede/boosheid om het verlorene en de fase van onderhandeling de fases die volgens mij opeens een kampvorming, een wij-zij, omarmen. Of je nu wilt of niet, je krijgt van je omgeving te horen dat je je in goed gezelschap bevindt. Dat het niet zo erg is (eigenlijk wordt je gevoel van verlies dus gebagatelliseerd, gesust), want je kind vaart ook wel bij kunstvoeding toch? En jij ook omdat je stopt met datgene wat je stress gegeven heeft, het geven van borstvoeding. Eind goed al goed, toch? Mis. De ‘ook’ geeft een onterechte gelijkwaardigheid weer van kunstvoeding en borstvoeding. borstvoeding ís níét het beste voor je kindje! Echt niet. Het is de norm , biologisch gezien voor een menselijke baby. Kunstvoeding is niet net zo goed, het is een suboptimale voeding voor een mensenkind. Dus die ‘ook’, die vervaagt dat besef en is daar erg effectief in. Helaas speelt vervolgens cognitieve dissonantie een grote rol in het omvormen van je eigen idee over jouw ervaring. En je wil de schuld buiten jezelf zoeken (is een heel gezond psychologisch mechanisme). Je vormt je mening om. En om die mening meer kracht bij te zetten is het nuttig om te polariseren. Wederom, volledig logisch. Slim, ook, van ons menselijk brein.

    In hoeverre voeden in het openbaar (boven-of onderlangs naar gelang de kleding en borstvorm dat vraagt) als provocerend wordt ervaren is persoonlijk. Dat is weer een optelsom van iemands eigen ervaringen, bagage én het is ook nog cultureel en maatschappelijk gevormd. En dat laatste is een dynamisch iets, geen rigide vaststaand framework: ‘de maatschappij dat ben jij’ is de slogan. Hoe iemand de wereld ziet, kan de wereld niet zoveel aan veranderen. Die borstvoedende vrouw in het openbaar doet dat waarschijnlijk niet om haar medeparkbezoeker te provoceren. Waarschijnlijk heeft haar kind behoefte aan drinken aan de borst.

    De tip om dat te laten vraagt om in extrema rekening te houden met de mogelijkheid dat iemand het provocerend zou kunnen vinden. In hoeverre is dat realistisch?

    Je stuk draagt bij aan de polarisatie, wat mag want het is immers een opiniestuk, een blog. De mogelijkheid om er op te reageren neem ik. Gewoon omdat het kan, en ook omdat je stuk me inhoudelijk intrigeerde.

  • Judith zei

    Interessante, maar negatieve, visie, geschreven vanuit de positie dat borstvoeding geven een prestatie is en kunstvoeding goed genoeg is om op te groeien. Dat laatste geeft de keuze weer die de ouders van tegenwoordig hebben in het voeden van hun kind, het eerste geeft weer hoe de schrijfster naar het geven van borstvoeding kijkt. Als een prestatie, iets wat niet voor iedereen is weggelegd, wat niet iedereen kan leren, en iets wat bewonderenswaardig is. En dan ook een prestatie waar mensen jaloers op zouden zijn dát je het kunt.
    Ik deel die mening niet, en daarmee wringt dit stukje.
    Daarmee maakt namelijk de schrijfster het kiezen voor het *niet* geven van borstvoeding minderwaardig, immers ‘we willen allemaal ‘het beste’ voor onze kinderen’. Jammer, want daarmee maak je op negatieve wijze de keuze voor een volledig legitieme manier van voeden en het soort voeding. En dat is jammer. Erg jammer. Erg succesvolle, maar negatieve PR, waarmee het beeld dat de niet-borstvoeding gevende (via fles of borst) ouder de calimero sticker krijgt. De onbegrepen, niet-erkende, niet-volwaardig ervaren ouder. Door de schrijfster van dit artikel. Die beweert dat zij die sticker krijgt omdat er mensen in het openbaar voeden, of een van de andere 6 genoemde no-go’s.

    We zorgen en voeden onze kinderen allemaal. Op welke manier ook. En de meesten van ons doen dat naar eer en geweten en naar beste kunnen. Er is geen wij zij tenzij wij als ouders die maken. En dit artikel bouwt die muur op, in plaats van dat deze wordt afgebroken.

    Jammer.

    • Hoewel ik je reactie prachtig vind, Judith. Sluit ik me er toch niet bij aan.

      Laat ik het zo zeggen; deze blog is geenszins bedoeld om een muur op te werpen tussen kamp borst- en kamp kunstvoeding.

      Maar leg mij, met mijn Calimero-sticker, eens uit. Waarom zou een moeder niet trots mogen zijn op zoiets als het geven van borstvoeding? Tenslotte IS het een prestatie, die zowel lichamelijk, als geestelijk veel van een vrouw kan vragen.
      Waarom mag niet erkend worden dat borstvoeding, hoe je het wendt of keert, de beste keuze is.
      En waar haal je er in hemelsnaam uit dat ‘openbaar voeden’ er voor zorgt dat kunstvoedende moeders de eenzelfde sticker op hun hoofd krijgen geplakt?

      Het punt is, ongeacht alles wat er over borstvoeding te zeggen valt, dat de keuze voor kunstvoeding allerminst gerespecteerd mag worden. Ongeacht de situatie.
      Maar zijn de feiten over borstvoeding hiermee teniet gedaan? Natuurlijk niet!

      Kan een artikel waarin borstvoeding-sympathisanten worden ‘opgeroepen’ om negatief ge-lobby achterwege te laten, niet hand in hand gaan met een positieve noot richting borstvoeding op zich?

      Mijns inziens IS dat juist de oorzaak dat de muur überhaupt bestaat. Intolerantie jegens de keuzes van elkander. En dat is nu eigenlijk zoals ik jouw reactie nu lees.

      Moeders die kunstvoeding geven een beetje proberen te helpen? Prima! Maar dan ook geen goed woord over borstvoeding, want dan zou je wel eens de verkeerde boodschap over kunnen brengen. Kul!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Alleenstaande moeder fulltime werken tips

  • 2 maanden geleden
  • 4 minuten lezen
Wonen op Curacao

Emigreren naar buitenland met kinderen tips

  • 5 maanden geleden
  • 5 minuten lezen
Alleenstaande moeder

Alleenstaande ouder toeslag 2024

  • 5 maanden geleden
  • 4 minuten lezen