Je was zo mooi…
Binnenkort zal hij vijf jaar worden, mijn oudste. Elk jaar rond dezelfde tijd, waar normaliter de voorbereidingen voor een kind zijn/haar verjaardag begint, groeit bij mij de knoop in mijn maag. Zo ook nu. Het zal waarschijnlijk nooit veranderen. En dat geeft niet. Onderstaande brief heb ik geschreven op zijn vierde verjaardag. Ik deel het graag. Een kleine glimp van het verdriet, de trots en de enorme liefde die je voelen kunt als je een kind moet missen. Voor alle lieve ouders die dit, in welke vorm dan ook, mee moeten maken misschien wat herkenning en daarmee vooral erkenning. I feel you.
Alweer 4 jaar.
Voorzichtig en nauwkeurig tel ik de kaarsjes, telkens opnieuw. Het zijn er echt vier. Ze staan toch echt op jouw taart. De tijd vliegt en toch voelt het als de dag van gister dat jij geboren werd.
Zo klein, zo fragiel, zo zacht, zo mooi, zo… Af!
Een prachtig klein mensje, mijn zoon.
Trotser als een pauw, die rond paradeert met de mooiste veren in zijn staart, liet ik jou zien aan mijn dierbaren: dit is mijn zoon!
Het kaarslicht werkt als een soort hypnose en voor ik het weet word ik meegesleurd in gedachte.
De eerste lachjes, stapjes, het gebrabbel waaruit zomaar ineens een ‘Mama’ te verstaan is. Al vindt jouw vader het eerder als ‘Papa’ klinken.
De ontdekkingsreizen, samen, kruipend en dan met voorzichtige stapjes. De wijde wereld in.
De struggles en al het moois dat hoort bij het mogen zien opgroeien en opvoeden van het kostbaarste bezit: mijn kind!
Elk kaarsje staat voor één jaar. De jaren waarin een baby een dreumes wordt. Die zich met vallen en opstaan weet te ontwikkelen tot peuter. De jaren waarin een peuter, nog zo klein, ineens naar school gaat en verandert in een kleuter. Een moederhart dat vol trots en weemoed stukje bij beetje haar alles los moet laten.
Ik heb een plekje speciaal voor jou,
waar wij samen kunnen komen.
Het is beschermd tegen pijn en kou,
een plekje om van te dromen.
Je bent er veilig en met mij,
het grootste stuk houd ik voor jou apart.
Als je dat fijn vindt is papa ook vlakbij,
speciaal voor jou is het mooiste plekje in mijn hart.
Femke – 2011
Ik denk aan de herinneringen die wij nooit hebben mogen maken. Zij passeren allemaal de revue.
Tot het tijd is om de kaarsjes uit te blazen.
Elk jaar zal ik jouw verjaardag vieren. Het vieren van jouw bestaan. Het feit dat jij mij moeder hebt gemaakt.
Elke dag ben jij mijn kind!
Een onvoorwaardelijk soort liefde dat de tijd niet doet slijten, stoppen of helen.
Voor altijd mijn kind! Mijn kind dat geen kind mocht wezen.
Beeld: Privé foto’s Femke