Waarom rammelen mijn eierstokken niet…?
Love2BeMama
Wat lijkt het me fijn om te weten dat je moeder wil worden. Dat je aan je hele lichaam voelt dat je er klaar voor bent. Dat je eierstokken niet stoppen met rammelen, voordat je dolgelukkig de zwangerschapstest toont aan je geliefde. Ik kan er helaas niet over meepraten. Mijn lichaam schreeuwt niet om een zwangerschap. Sterker nog: ik twijfel over het feit of ik wel een kinderwens heb. Met mij trouwens vele andere vrouwen; het blijkt nog steeds een taboe te zijn om te twijfelen over je kinderwens…
Ik had niet de droom om moeder te worden
Over het krijgen van kinderen dacht ik eigenlijk nooit na. Waar vriendinnen met Barbie en Ken al een gezinnetje nabootsten, speelde ik in de bossen met mijn buurjongens. En ook later is die droom nooit aangewakkerd. Ik zag mezelf als journalist juist de hele wereld over vliegen op zoek naar mooie verhalen. Tot ik op mijn 22ste de liefde van mijn leven leerde kennen en zijn moeder vrij snel daarna vroeg of ik een kinderwens had. ‘Als je die niet hebt, kun je de relatie beter beëindigen.’ Mijn lief wil van jongs af aan namelijk wel graag vader worden.
Ik twijfel nog steeds
We waren jong en verliefd. Kinderen dat kwam later wel. Mijn eierstokken zouden wel gaan rammelen, zoals iedereen dat zo mooi zegt. Inmiddels zijn we zeven jaar verder en twijfel ik nog steeds. Geniet ik op het ene moment van het lachje van de baby van een vriendinnetje. Het andere moment schiet ik in de stress als ik ons huilende nichtje de fles moet geven. Met kinderen ben ik echt een onhandige zenuwpees. En dan heb ik ook nog een moeder die zonder twijfel zegt ‘Kinderen? Ik zou er niet aan beginnen’. Dat maakt het natuurlijk niet makkelijker. Al is het ook wel fijn, dat ik niet de druk ervaar dat moeders graag oma wil worden.
Komt er nog een kind?
Die druk dat we toch echt eens aan kinderen moeten beginnen, komt wel van alle andere kanten. Als sinds de oplevering van ons nieuwe huis wordt er veelvuldig naar onze kinderwens gevraagd. Toen kwamen we nog weg met de boodschap ‘dat komt later wel, we zijn nu nog jong’. Maar nu we een jaar getrouwd zijn, mijn man dertig is geworden en alle stellen uit onze vriendengroep zwanger zijn of al kids hebben, ontkomen we er niet meer aan. Als ik vertel dat ik nog niet weet of ik kinderen wil, krijg ik te horen dat kinderen zo leuk zijn. Dat ik echt niet moet twijfelen. ‘Dat is echt nergens voor nodig. Je krijgt er geen spijt van als het zover is.’
Twijfelen over je kinderwens? Je bent niet alleen!
Terwijl ik juist op zoek ben naar begrip, krijg ik alleen maar hallelujah-verhalen over het moederschap te horen. Ik voel me raar. Ben ik dan echt de enige die twijfelt? Online kan ik ook al niet veel vinden. Dan moet ik het maar zelf doen. Binnen een week is TwijfelMoeder in de lucht. De site is nu ruim drie maanden live en ik ontvang de liefste mailtjes van vrouwen die ook twijfelen. Sommige durven deze twijfels met niemand te delen, omdat ze bang zijn voor de reacties.
Twijfelen over je kinderwens blijkt namelijk nog steeds een taboe te zijn. Waarom? Dat snap ik echt niet. Daarom hoop ik met mijn site meer bewustwording te creëren. Niet iedere vrouw heeft rammelende eierstokken. En helaas zijn er ook vrouwen die maar al te graag een kindje willen, maar bij wie het niet lukt. Ik hoop dat ik met TwijfelMoeder voor een stukje respect kan zorgen. Dat we open naar elkaars kinderwens kunnen vragen en dan eerlijk kunnen antwoorden. Dat we onze twijfels – ook over een tweede, of zelfs derde kindje – met elkaar kunnen delen. Leveren jullie daar ook een bijdrage aan?
Lees ook: 17x Wat je niet verteld wordt over het moederschap
Twijfel jij of je moeder wil worden of toch niet? Journlasite Patricia de Ryck twijfelde ook. Zij heeft de website TwijfelMoeder opgezet. Inmiddels is ze zelf moeder, na lang twijfelen. Voor alle Twijfelmoeders heeft ze een boek geschreven waarmee ze andere moeders wil helpen: De twijfel moeder.
Photo by Daniel Reche from Pexels