Studeren in combinatie met een gezin: hoe doe je dat?
Tamara Spierings
Studeren in combinatie met een gezin; sommige ouders lijken er hun hand niet voor om te draaien, inmiddels kan ik uit ervaring zeggen dat ik het pittig vind! En ik heb mijn koters niet eens fulltime bij mij. Ons co-ouderschap houdt in dat ik de kinderen elke woensdag avond ophaal. De ene week blijven ze tot vrijdagavond, de andere week breng ik ze op maandagochtend naar school waarna mijn ex, of in ieder geval iemand van zijn kant de kinderen weer van school haalt.
Ik blijf mezelf ‘uitdagen’
Dit betekent dat ik ze gemiddeld genomen de helft van de week zie en dat ik dus altijd kindloos ben op maandag, dinsdag en woensdag. Dit zijn dan ook mijn vaste werkdagen. Ik werk gemiddeld 28 uur verdeeld over die dagen. Nu ben ik iemand die alles leuk vindt en om de zoveel tijd op zoek gaat naar een nieuwe uitdaging.
Zo bedacht ik een tijdje terug dat het tijd was om weer met mijn snufferd in de boeken te duiken en wat nieuwe kennis te vergaren. Dit keer koos ik voor de opleiding arbeid en organisatie psychologie. Psychologie heeft me altijd al aangetrokken. Waarom maken mensen de keuzes die ze maken, waarom vloeit er bepaald gedrag voort uit bepaalde situaties en hoe komt het dat mensen zo verschillend reageren op een soortgelijke situatie.
Lees ook: De schuldgevoelens van een werkende moeder
Dat kon beter
Na mijn baan in de zorg kwam ik erachter dat er bij veel organisaties winst te behalen valt omtrent duurzame inzetbaarheid en tevredenheid van werknemers. Jullie kunnen hieruit vast opmaken dat het bij mijn vorige baan verre van goed geregeld was, althans in mijn ogen.
Dus zo gezegd zo gedaan. ik hoop in Juli 2020 af te studeren maar momenteel vraag ik me af hoe ik dat voor elkaar moet krijgen. Want naast de 28 uur werk hebben we volle wasmanden, een volle vaatwasser en voldoende rommel om een dag (of twee) te vullen en natuurlijk de kinderen die ook aandacht willen en als je ze dat even niet geeft laten ze steeds vaker en duidelijker van zich horen.
Kritiek
In mijn gedachte hoor ik nu al moeders reageren. Natuurlijk als eerste de echte ‘moekes’ onder ons, want waarom zou je nog studeren als je die tijd ook aan je gezin kunt besteden. Vervolgens de altijd-pedagogisch-verantwoorde-moeders, die hierover met kind(eren) in gesprek gaan.
En vergeet natuurlijk de feministische moeder niet. Die vindt dat haar man de opvoeding eens wat beter moet aanpakken. En dan heb je ook mijn soort moeder; het type dat het geschreeuw negeert, fel corrigeert en zo eens in de zoveel tijd eens even terug schreeuwt. Irritant he jongens?!
Lees ook: Van fulltime werken naar chronisch zieke thuisblijfmoeder
Al die moetjes!
Maar laten we even teruggaan naar het onderwerp, wij vrouwen moeten zoveel van onszelf. Want buiten die schreeuwende kinderen, die volle wasmanden en ons werk en/of studie hebben we vaak ook nog een relatie, familie, vrienden en ga zo maar door.
Gelukkig heb ik de laatste jaren geleerd om steeds makkelijker los te laten en die opmerking ‘nou kind het wordt volgens mij weer eens de hoogste tijd dat jij hier in huis wat gaat doen’ van mijn moeder niet te horen. Of misschien in jouw geval nog wel erger; je schoonmoeder lekker te negeren. Dus plof ik vanavond lekker op de bank met mijn voetjes omhoog, een lekker glaasje wijn voor me en een leuke man naast me. Die studie… die komt wel! Net zoals die te volle wasmand!
Photo by Kaboompics .com from Pexels