Mijn chronisch zieke man behoudt zijn passie
Daar zitten we dan in de wachtkamer van de geriatrie afdeling van het ziekenhuis. Oudere mensen melden zich bij de receptie en ik zie een man moeilijk te been met krukken stunten bij het koffie apparaat. Het oordeel is hard… mijn man heeft, geheel niet passend bij zijn leeftijd, een geheugenstoornis. Dit is in het rijtje van artrose, lyme, fybromyalgie en hashimoto weer geheel nieuw. Waar stopt het een keer?!
Mijn man is chronisch ziek
Mijn verhaal als partner wordt ook gevraagd tijdens dit ziekenhuis bezoek. Erg confronterend en ik zie mezelf in tranen bij de senior verpleegkundige die me apart heeft genomen voor een vragenlijst.
Zijn passie blijft
Zo tegenstrijdig en tegelijkertijd zo prachtig, organiseert mijn man een muziekquiz voor een paar goede vrienden bij ons thuis. Hij leeft naar deze avond toe en is na zo’n avond een paar dagen extra moe, maar wat is het de moeite waard. Voor hem, maar ook voor mij als zijn vrouw, vriendin en maatje!
De nummers uit zijn jeugd blijven hem bij en hij weet als de beste alle details van de zangers, songwriters, achtergronden en bijzondere verhalen van en over ze… de jaren 80 muziek.
Positieve flow
Niemand ziet dat hij ondertussen pijn heeft in zijn lijf van het lange zitten in dezelfde positie, zijn benen gaan slapen en tintelen van de beknelling van de zenuwen, hij erg moe is van alle bezigheden en zich eigenlijk niet goed kan concentreren omdat we door elkaar praten. Maar hij houdt zich staande door de positiviteit en wil en al die blijvende kennis over muziek in dat knappe koppie van hem… het is zijn trots dat hij daar nog goed in is en is helemaal in zijn element dat hij al dat andere op dit moment de baas blijft.
Het ontroert me te zien dat hij een avond beleeft in alle verwachtingen van vroeger en kan zich daarin vinden. Ik zie een man met passie! Waar velen nog een voorbeeld aan kunnen nemen!
In alle dagen vol afspraken, pijn, irritatie en zoektochten, vergeet ik vanavond even deze ellende en ziekteproces waar het hele gezin in wordt meegenomen. Ik hoef even niet te denken aan hoe ik de kinderen uitleg waarom hun vader pijn heeft…