Waar ben je naar opzoek?

Als het maar gezond is?

Als het maar gezond is?

Ik heb een geslachtsvoorkeur

Ik was geen meisje dat altijd al droomde van een eigen gezin. Een allesoverheersende kinderwens heb ik nooit bij mezelf kunnen ontdekken. Maar áls ik vroeger dan eens droomde over ‘later met een kind’, dan zag ik altijd hetzelfde beeld voor me: een lange, stoere zoon die, moe gesport maar voldaan, door de voordeur ‘de gang’ (wist ik veel in welk huis dit zich zou gaan afspelen) in kwam en zijn sporttas (met voetbalkleren? Honkbalkleren? Basketbalshorts? Een hockeytenue?) nonchalant onder de kapstok mikte. Hoe hij eruit zag, wisselde per dagdroom, eveneens de sport van zijn keuze dus, maar altijd was het een zoon.

>> Lees ook: Tips: geslachtsvoorkeur beïnvloeden.

Toen ik uiteindelijk, bepaald niet vanzelf, zwanger werd, hoopte ik dan ook op een knul. In mijn hoofd kon het kind in mijn buik ook bijna niets anders zijn: al die dagdromen kwamen vast voort uit een of ander kosmisch plan en deze baby zou vast een jochie worden. Tijdens een pretecho ontdekten we het geslacht: we kregen een zoon.

Ik was daar zó blij mee, dat ik me er een beetje voor schaamde. Mijn geweten riep me knagend tot de orde: hoe had ik gereageerd als we een dochter zouden krijgen? Ik zou moeten zeggen dat ik daar nét zo blij mee geweest zou zijn, zeker omdat we ook al konden zien dat alles wat op dat moment op, aan en in de baby moest zitten, aanwezig was. Een gezónd kind, daar gaat het toch om? Of, sterker nog: überhaupt een kind krijgen, mens, tel je zegeningen!

En die telde ik dan ook. Ik was eindelijk zwanger. Ik kreeg een kindje dat, voor zover op dat moment te zien was, gezond was. Het was al de leukste baby van de wereld op het moment dat hij op de echo niet meer was dan een pindavormige vlek met een knipperlichtje erin. Ik was ook nog eens zalig kwaaltjesloos zwanger. De baby in kwestie was een coproductie met mijn grote liefde. Wij waren zelf ook allebei gezond en konden de baby alles bieden wat we wilden. Wat was ik een ont-zet-ten-de mazzelaar. Heus: ik besefte het terdege. Maar maakt het me echt een oppervlakkig onmens als ik het feit dat het een jongetje was als een éxtra zegening telde?

Reacties
  • Evelyn zei

    Zo herkenbaar. Wij zijn ook niet vanzelfsprekend zwanger geraakt. Mijn man wilde heel graag een meisje. En ik eigenlijk ook wel. Maar had al vrij snel het gevoel dat het een meisje zou zijn. En bij de 20 weken was het heel duidelijk (niet voor ons) volgens de mevrouw die de echo maakte. Een meisje! En bij de 3d echo heeft mijn man gevraagd of zij nog een keer wilde kijken of het echt een meisje was.

  • Ilse zei

    Ook ik heb altijd gezegd dat als ik zwanger kon worden graag eerst een jongen te willen.. mijn vriend wilde het dan ook heel erg dat t een jongen werd en kwam daar ook voor uit.. Vanaf het moment dat ik zwanger was kon het me weinig nog schelen “als het maar gezond was”.. toch was ik erg blij dat we een zoon kregen.
    Ook nu heb ik voorkeur als ik een 2e keer zwanger mag worden want dan hoop ik dat hij een zusje krijgt.. zal op dat moment vast niet meer uitmaken, maar voor nu fantaseer ik daar graag over.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Een huis kopen als alleenstaande ouder: wat is belangrijk?

  • 1 jaar geleden
  • 3 minuten lezen
Blogs over kinderen en ouderschap

Vliegen met een zieke dreumes. Hebben wij weer!

  • 1 jaar geleden
  • 7 minuten lezen
Vakantie met kinderen

Goedkoop vliegen naar Curacao tips!

  • 1 jaar geleden
  • 4 minuten lezen