Waar ben je naar opzoek?

Het boeit me niet (en ik ben daar een leukere moeder door)!

3 minuten lezen denise Denise Meijer
Het boeit me niet (en ik ben daar een leukere moeder door)!

Net zoals menig, nieuwe moeder zou doen. Trok ik het mezelf onwijs aan als iemand ook maar suggereerde dat ik ‘iets’ niet goed zou doen. Het schuldgevoel, de onzekerheid, de manier waarop ik commentaar op mezelf betrok. Het is niet bepaald een lolletje, maar heel normaal en het is een gevoel wat menig moeder kent. 

Het is ook niet zomaar wat. Want anno 2017 zijn er natuurlijk ook nog eens talloze manieren waarop je jouw ongezouten mening jegens andere moeders kan uiten.
Meningen die diegene waarschijnlijk voor zichzelf had gehouden. Mochten ze tegenover je staan, maar nu de wereld insmijt alsof het niets is.

Overkill aan informatie

Het resultaat? Moeders worden niet alleen overgoten met informatie, maar ook met kritiek en daar moet je (gedreven door al die mama-gevoelens) maar net tegen kunnen. Iets wat mij dus niet zo heel goed lukte en kon mezelf soms dagenlang rot voelen. Simpelweg omdat ‘iemand’ vond dat ik een slechte moeder was, omdat ik Wicky mee naar school gaf/stopte met borstvoeding geven /een niet-ergonomische draagzak had gekocht, bijvoorbeeld. Zelfs aanvallen die niet direct aan mij waren gericht trok ik me toch persoonlijk aan. Maar gelukkig word je kind ouder en alle online commotie beperkt zich toch vooral tot de babytijd (uitzonderingen daargelaten).

Lees ook: Stop met oordelen en help elkaar!

EN dan komt de basisschool om de hoek kijken…

Net toen ik dacht dat ik al het (online) commentaar redelijk van me af had kunnen schudden. Met de wetenschap dat geen van de internethelden mij, of mijn kind persoonlijk kon. Dus ze ook geen recht hadden op een mening zo stellig als die van hen. Op school was dat dus weer een heel ander verhaal, want daar kom je mensen (leerkrachten, mede-ouders) tegen die een enigszins, gegronde mening kunnen geven en dit ook doen! Zelfs al gebeurt dit nog altijd regelmatig achter je rug om.

En laat kritiek op je kind toevallig VEEL erger zijn dan kritiek op jezelf.

In het eerste jaar hoorde ik hoe er van alles ‘mis’ was met mijn kind. Hij was te druk, te speels, te ruw, hij moest naar logopedie en ga zo maar door. Het heeft welgeteld twee maanden geduurd, voordat mijn hele instelling veranderde van: ‘Ik ben zo trots op het feit dat mijn kind naar de basisschool gaat’, naar: ‘Wat doe ik toch in hemelsnaam verkeerd?’
Nu heb ik het over ‘kleine’ dingen. Zoals de keuze voor een pauzehapje, maar ook over commentaar van school over hoe je kind ‘hoort te doen’.

Ik stop ermee

Hij werd er niet leuker van. IK werd er niet leuker van en om een lang verhaal kort te maken: zelfs de mensen met de enigszins ‘gegronde’ mening… Hadden het alsnog regelmatig fout als het aankwam op mijn kind. En de rest? Die hadden eigenlijk geen drol te maken met of wij wel of geen pakje Wicky mee zouden geven naar school.
Al die informatie, al die meningen, alle vooroordelen en ga zo maar door… Het werd me allemaal te vermoeiend, dus het was iets van “A,B,C… Ik kap ermee”.  Gewoon: van de één op andere dag. Ik stopte er gewoon mee om mezelf druk te maken met wat een ander wellicht over me zou denken.

Lees ook: Ik ben niet die moeder 

Het interesseert me geen biet (meer)

En raad eens? Mijn kind heeft nog altijd geen obesitas. Hij heeft voor zover ik weet geen extra teen gekregen door alle E-nummers die hij gewoon heeft gekregen. Hij is sportief, heeft geen hechtingsproblematiek omdat ik te kort borstvoeding heb gegeven en is voor zover ik weet ook niet autistisch geworden van de vaccinaties die hij allemaal heeft gekregen.

We zijn gezond. We zijn happy en met andere woorden: het interesseert me echt geen reet meer wat een ander van ons vindt en ik ben daar een veel leukere moeder van geworden!

Veel leuker als moeder

Want aan het einde van de dag zullen rellende, roddelende en veroordelende internet-, schoolplein-, of speeltuinmoeders ALTIJD blijven bestaan. Of je deze dames gaat voeren met de onzekerheid die iedere nieuwe ouder toch al bezit? DAT is uiteindelijk toch echt een keuze die je zelf moet maken, maar ik kan het je afraden. Stop ermee en je zal ook merken: Het moederschap wordt er echt een heel stuk leuker van.

En laat die tijd sowieso te kostbaar zijn om jezelf bezig te houden dat soort types…

Bron hoofdafbeelding: Pixabay

Denise Meijer

Hoi! Ik ben Denise. Freelance tekstschrijver, blogger bij Love2BeMama (al jaren!), auteur van mijn eigen ‘Dirty Novel’, moeder van een Engeltje, een Bengeltje en een Prinses. Zelfstandig huismanager en eigenaresse van Tekstbureau Het Pennetje. Sarcast, optimist, eigenwijs en humorist. Schrijft graag vunzige tekstjes en ik heb een ‘no-nonsense’ mentaliteit. Ook schrijf ik graag over het echte moederschap: ongecensureerd en zonder filter!

Reacties
  • Pipa zei

    Al die meningen. Ik geef mijn kind al bij a vijf jaar de borst op verzoek en niemand die dat volgens mij vreemd vind. Ik vaccineer niet en niemand die daar naar mij persoonlijk toe kritiek over heeft en ik vind het heerlijk dat mijn kind niet naar school toe gaat en we unscholing doen! Ieder moet dat doen wat fijn en goed voelt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Een huis kopen als alleenstaande ouder: wat is belangrijk?

  • 1 jaar geleden
  • 3 minuten lezen
Blogs over kinderen en ouderschap

Vliegen met een zieke dreumes. Hebben wij weer!

  • 1 jaar geleden
  • 7 minuten lezen
Vakantie met kinderen

Goedkoop vliegen naar Curacao tips!

  • 1 jaar geleden
  • 4 minuten lezen