Als we boven een wiegje stonden dachten we niet: ‘Dat wil ik ook!’
Als je dit leest, ben je waarschijnlijk moeder. Dat was, in de meeste gevallen, ook een bewuste keuze. Of je er nu al van droomde toen je zelf nog een luier droeg, of pas later de wens hebt gekregen, je hebt die keuze gemaakt. Er zijn ook vrouwen die kiezen voor nee, ik wil geen kinderen. Een van die vrouwen vertelt haar verhaal.
“Natuurlijk denk ik wel eens: wat als er wel een klein meisje hier rondliep? Zou ze op mij lijken? Of op mijn man? Wat zou ik mijn kinderen mee hebben gegeven? Maar ik heb geen spijt. Het is ook goed zo.
Op een gegeven moment kom je op een punt in je leven van huisje, boompje, beestje. Mensen om je heen krijgen kinderen en je krijgt zelf ook steeds vaker de vraag. Het voelde nooit als druk, omdat ik er altijd eerlijk over was. Ik heb altijd gezegd dat het voor mij en voor ons niet per se hoefde, dat het zo ook goed was.
Lees ook: Bewust kinderloos. Geloof jij erin?
Natuurlijk kregen we wel vragen. Zelfs eens tijdens een sollicitatiegesprek, terwijl dat eigenlijk helemaal niet mag. Ik was toen een jaar of dertig en voelde wel dat ik niet aan een bepaald verwachtingspatroon voldeed. Ik heb ook wel eens een roos gekregen van mijn schoonzus op moederdag, omdat ik misschien ook wel moeder wilde zijn.
Het is ook niet een hele duidelijk weloverwogen keuze geweest, dat kan ik ook weer niet zeggen. We zeiden gewoon: we zien wel hoe het loopt. Als ze er komen is het goed, maar als het niet zo is is dat ook helemaal prima. We hebben niet op een bepaald punt gestaan en gezegd: we doen het niet. Het is een beetje lastig uitleggen. Als wij boven een wiegje stonden, dachten we: “Wat leuk!” Niet: “Dat wil ik ook!”
Ik kan wel genieten van kinderen. Ik vind het ook leuk om van de zijlijn mee te kijken met het leven van bijvoorbeeld mijn neefjes en nichtjes. Vroeger kwamen ze wel eens logeren, dat was heel leuk en gezellig. Ook kinderen van vrienden komen hier. Vroeger toen ze klein waren natuurlijk met hun ouders mee, maar als we die nu uitnodigen om te komen gourmetten bijvoorbeeld, komen de kinderen nog steeds mee. Ze mogen ook altijd bij ons aankloppen, of op ons terugvallen. Op een gegeven moment zullen ze natuurlijk niet meer komen, als ze uit huis gaan bijvoorbeeld. Dan hopen we altijd dat ze met plezier terug kunnen kijken op de tijd dat ze hier waren.
Lees ook: Deze moeder heeft spijt van haar tweeling
Ik geef ook dansles aan kinderen. Dan zeg ik altijd tegen de ouders: “Ik leen jullie kinderen even, ik heb er zelf geen.” Dan kijken ze wel eens verbaasd en zeggen: “Maar je kan zo goed met kinderen!” Maar ik heb nooit het idee dat mensen echt heel vreemd opkijken als ik ze het vertel. Ze vragen ook niet verder naar het waarom. Het is nu misschien ook wel normaler geworden, om geen kinderen te hebben. Bij sommige mensen lukt het bijvoorbeeld niet, dan kan het een hele kwetsende vraag zijn.
Ik zou vooral zeggen: sta achter je eigen keuze. Het kan zeker lastig zijn als je steeds met de vraag geconfronteerd wordt, maar wees vooral eerlijk tegenover anderen. Heb het erover, natuurlijk ook met je partner. Kijk hoe je leven is, en als je net zo gelukkig zou zijn zonder kinderen, is dat ook goed. Doe het vooral niet omdat andere het van je verwachten, of omdat iedereen om je heen kinderen krijgt. Ik zeg zelf altijd: als een ander in de sloot springt, spring je er toch ook niet achteraan?”
Bron beeld: Flickr