WAT deed je toen je je baby de borst gaf?
Linda Bosscher
Toen ik mama was van nummer 1 vond ik het ontzettend druk en overweldigend. Alles was nieuw voor mij. Maar toen ik eenmaal mama was van nummer 2… toen had ik het pas écht druk. Nummer 1 en 2 schelen 1,5 jaar met elkaar. En dat is niet zo heel veel. Op een gegeven moment had ik zelf 3 kinderen onder de 3,5 jaar. Soms wist ik niet meer van voren dat ik van achteren leefde (of is het andersom?).
Anyway… Ik herinner het mij als de dag van gisteren. Maar de ergste drukte van de tropenjaren is voorbij, ons leven is op de rit en de kinderen worden wat ouder waardoor het allemaal makkelijker wordt.
In de beginjaren was ik best onzeker. Op een dag, toen nummer 2 een paar weken oud was, zat ik aan tafel. Nummer 1 kreeg een fruithapje en nummer 2 de borst. Ondanks de strijd die ik had met borstvoeding bleef ik stug doorgaan. Die dag was ik zo trots. We hadden die dag een goede dag. Ik voelde mij goed, de borstvoeding liep goed en ik was zelfs in staat om nummer 1 een fruithapje te geven terwijl nummer 2 borstvoeding kreeg. Multitasken heet zoiets! Ik voelde mij op dat moment de allerbeste moeder op de aarde.
Maar dat gevoel kon ik niet lang vasthouden…
Toen nummer 1 klaar was met het fruithapje en weer ging spelen zat ik nog met nummer 2 aan de borst aan tafel. Het duurde eindeloos. Net zoals vele andere dagen. In het begin bestaan die dagen namelijk alleen maar uit voeden om de productie op gang te krijgen. Ze had vast een regeldag ofzo.
Omdat ik op mijn plek moest blijven zitten en nummer 1 lekker aan het spelen was pakte ik mijn telefoon erbij en ‘hing wat rond op Twitter’ waar ik een trotse Tweet plaatste over mijn prestatie.
Dat had ik beter niet kunnen doen…
Wat voor SHIT ik toen over mijn heen krijg wil je niet voor mogelijk houden. Ik citeer: Ik was een slechte moeder. Ik moest namelijk alle aandacht aan mijn kind geven. Ik kon toch niet met mijn telefoon in mijn hand zitten én mijn kind borstvoeding geven? Hoe kon ik het bedenken om dit op internet te plaatsen. Ik moest mij schamen. Mijn aandacht verdelen terwijl ik borstvoeding gaf dat kon niet. Mijn kind had 100% mijn aandacht nodig. Blablablablablablablabla.
In die tijd was ik hartstikke onzeker en de hormonen zaten mij hoog. Ik bleef de reacties lezen en voelde met de minuut de moed mij in de schoenen zakken. Ik deed het niet goed.
En dat is niet de laatste keer dat ik, na het plaatsen van een blog, Tweet of Facebookpost, zoveel shit over mij heen heb gekregen. De Sinterklaas Journaal blog had ik beter ook niet kunnen plaatsen (want oh-wat-ben-JIJ-een-SLECHTE-moeder) en het online zetten van een video van mijn ontplofte huis was ook een slecht idee.
Als je eenmaal moeder bent en online gaat op mama platformen, fora’s, Twitter en Facebook dan moet je één ding weten: als je heel trots bent op jezelf en je deelt dit online dan is de kans groot dat een andere moeder het altijd veel beter heeft gedaan, het beter weet, een mening over je heeft, je de slechtste moeder ter wereld vindt, het belachelijk vindt wat je doet, het niet eens is met je keuze en je al helemaal geen hart onder de riem steekt. Moeders kunnen enorme krengen zijn tegenover elkaar: er is er altijd één die de meest fantastische kinderen heeft en zelf de geweldigste moeder op aarde is. Ze zal jou nooit een pluim geven!
Wat je ook doet: je doet het niet goed en je wordt altijd overtroffen. Maar… laat je vooral niet gek maken door die altijd-beter-wetende-moeders. Want jij doet het goed. Jij doet zoals jij denkt dat goed is! ♥️
Als blogger wen je eraan shit over je heen te krijgen. Maar het zal echt nooit wennen. Soms kies ik ervoor om reacties niet meer te lezen. Omdat ik er nog steeds buikpijn van krijg…
* Waar ‘borstvoeding’ staat kun je natuurlijk ook ‘kunstvoeding’ lezen. Voordat we die discussie weer krijgen 😉