In tegenstelling tot de avondmaaltijd thuis, gaan de maaltijden en snacks die mijn dochter mee naar school krijgt eigenlijk altijd schoon op. Ze krijgt echt niet altijd zoetigheid en “lekkers” mee naar school, integendeel. Iedere dag zit er rauwkost in de bakjes, fruit, gevarieerd brood beleg. Wat drinken betreft heeft ze maar het liefst water, want “water vind ik toch zooooooo lekker mama”. Natuurlijk krijgt ze af en toe een pakje drinken mee, of een koekje. Volgens mij zijn we allebei dik tevreden zo. Happiness voor allebei, zou je zeggen.
Een gezonde relatie met eten
Wat ik belangrijk vind is dat mijn kinderen een gezonde relatie met eten ontwikkelen. Dat ze eten zien als iets waar je van kan genieten, en dat ze door gezond en gevarieerd te eten goed voor zichzelf kunnen zorgen. En eten dus niet gebruiken als straf, beloning, troost, of om welke emotie dan ook mee te dempen of maskeren. Iets wat ik persoonlijk nog een behoorlijke uitdaging vind en waarmee ik met mijn kilo’s te veel vrijwel elke dag wel een paar keer mee worstel. Sinds ik kinderen heb ben ik me meer en meer bewust van de voorbeeldfunctie die je als ouders en omgeving van kinderen hebt om gezond eten een gewoonte te laten worden bij kinderen. Opvoeden is voorleven, heb ik wel eens horen zeggen. In dit geval dus ‘ opvoeden is voor-eten’. Niet alleen wat je wel eet, maar net zo belangrijk, ook wat je niet eet.
Lees ook: Lekkere kidsproof dipsausje met gekleurde groente
Zelfbenoemde Happiness goeroes
Er zijn tegenwoordig een flink aantal zelfbenoemde goeroes die met deze voorbeeldfunctie aan de haal gaan. Omdat ze volledig overtuigd zijn van hun eigen gelijk en geluk, omdat ze er hun werk van hebben gemaakt of simpelweg omdat ze bakken met geld verdienen aan het verkopen van dikke kookboeken met vooral veel gebakken lucht. Het NRC publiceerde afgelopen weekend een vrij kritiekloos interview met de veroorzaaksters van een van de nieuwste voedingshypes van dit moment; Merel en Tessa van the Green Happiness.
Menstruatie van de kip
Als je het artikel leest, lijkt het wel of het script van een Amerikaanse spektakelfilm zich voor je ogen ontrolt. Het levensverhaal van Merel en Tessa bouwt zich op tot de ultieme climax, namelijk een “life happily ever after”, waarin je lichaam gezuiverd is van ‘de menstruatie van de kip’, ‘vis die door de rommel in hun lijf zelf tumoren heeft’ , en ‘ontdaan van afvalstoffen door het spoelen met kokosolie, 20 minuten per dag’. Bij de dames van the Green Happiness was ‘vroeger niet alles beter’, maar juist evil en slecht door onwetendheid. Met hun 26 jaar hebben ze de wijsheid in pacht en halen ze snuivend hun neus op voor het plebs dat zich af en toe toch waagt aan een kroketje of godbetert, een gekookt eitje. Je zou door hen bijna bang worden van een pak hagelslag. Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen straks een dergelijk verknipt voorbeeld gaan volgen. Je kan mij niet vertellen dat kinderen daar a/happy, b/significant gezonder en c/leukere grote mensen van worden.
Real Happiness in plaats van Green Happiness
Gelukkig is er een gezond tegengeluid. Het hele (sociale) medialandschap valt, wat mij betreft terecht, over hen heen. Francesca Kookt schrijft een vlammend, vanuit haar tenen opborrelend betoog over hoe je wel het goede eetvoorbeeld geeft aan je kinderen en daarmee gaat voor Real Happiness. Bij RTL Late Night veegt ‘common sense’ kookgoeroe Karin Luijten de vloer met de dames aan; volgens haar zijn ze namelijk “compleet de weg kwijt over wat echt gezond is”.
Schaamteloos neerbuigend
Persoonlijk vind ik bovengenoemde dames een stuk inspirerender dan de zelfbenoemde goeroes die “heus wel de appeltaart van oma eten als zij die speciaal gebakken heeft”, of die “niet willen beweren dat hun moeders kanker kregen door wat ze aten, maar….”. Schaamteloos vind ik het, zoals de dames van de Green Happiness 200.000 volgers aan hun lippen laten plakken door dit soort, bijna neerbuigende, uitlatingen te doen over een ieder die anders eet dan zij (namelijk; normaal!). Niet alleen ben je een gemiddeld mens als je gemiddeld eet, volgens de dames heelt het lichaam zichzelf en is het dus je eigen schuld als je ziek wordt, eczeem hebt, hoofdpijn of andere vervelende dingen. In plaats van inspireren en coachen ‘slachten’ ze iedereen af die zichzelf nog met vis of vlees blijft vergiftigen. Green Happiness? Green Crappiness, zal je bedoelen!
Opvoeden is voor-eten!
Als je wilt dat je kinderen met de agenda erbij hun maaltijden plannen om te checken of ze alles wel in de goede volgorde eten, sponsor dan vooral Merel en Tessa. Als je echter op zoek bent naar het goede eetvoorbeeld voor je kinderen, loop dan met een grote boog om deze crappiness heen. Bespaar je de moeite (en de kosten) van het kopen van het 64,95 eu kostende boek (!), en pak de Schijf van Vijf van het voedingscentrum of dit boeiende artikel van Liesbeth Oerlemans er gewoon lekker bij. Koop van het geld dat je uitspaart een leuk jurkje, of het leuke boek “Mag ik nog een hapje?” van diezelfde Francesca. Over goed voor jezelf zorgen gesproken… Ik ga nog even een paar ‘menstruaties van de kip’ in de pan gooien voor het ontbijt.
Photo by Daria Shevtsova from Pexels