Een andere school zoeken voor je kind
Wendy van Nek 
Vorig jaar zijn we met onze jongste door de school hel gegaan. Anders kan ik het echt niet noemen. Stress, veel verdriet, hoofdpijn, en een intens verdrietig kind in huis. Op dat soort momenten breekt je moederhart en ga je in standje beschermen. De schoolkeuze was eigenlijk altijd simpel. Vlakbij ons huis staat een school; 5 minuten lopen, 3 minuten op de fiets. Roan ging er altijd al heen en toen zijn broertje 4 werd ging Logan er ook gewoon heen. Geen moeilijke keuze. Ik was ondertussen ook een bekend gezicht op school; hielp er veel, zat in de ouderraad en was er klassenouder. Nooit gedacht dat we ons kind van school zouden halen. Een andere school zoeken voor je kind? Dat doe je niet voor de lol!
Gedragsproblemen
Logan was vanaf de geboorte een vrolijke baby, maar af en toe best pittig. Hij wist wat hij wilde, maar om nou te zeggen dat we het zwaar hadden? Ik vond het niet; in de nachten wel! Hij ging eerst naar het KDV en toen naar een gastouder. Iedereen liep eigenlijk met hem weg. Hij was vrolijk en lief maar dat veranderde toen hij op de basisschool kwam. Hij had gedragsproblemen. Hij werd snel boos, was dan niks mee te beginnen en hoewel hij meestal heel lief en behulpzaam was, was het af en toe een boos mannetje.
We kwamen terecht bij de intern begeleider. In die tijd kwamen er ook achter dat hij aan één ook nagenoeg blind was. Het kon verholpen worden maar dat betekende dat we zijn oog vele uren moest afplakken. Zijn oog moest op school ook afgeplakt worden en dan had hij bijna geen zicht.
Veel onzekerheid voor hem maar hij kwam prima door zijn kleutertijd heen. In groep 3 dacht ik dat er weinig aan de hand was, tot zijn opa overleed. Alles wat wij ook als tip naar school aandroegen werd, in onze ogen, niet echt opgevolgd. Nee hij was gewoon een kind met gedragsproblemen.
Ondersteuningsteam
In groep 5 werden we aangemeld voor het ondersteuningsteam. Omdat we eigenlijk nog niet meer met een intern begeleider hadden gepraat na groep 1, dacht ik dat we nu eindelijk ons plan van aanpak konden gaan maken.
We kwamen in een ruimte waar vijf man sterk tegenover ons zaten. Ik vroeg mij af of de problemen zo ernstig waren? Blijkbaar had de juf nog nooit zo’n boos kind meegemaakt en alles wat ze probeerde werkte niet. Hij liep boos weg en gaf geen antwoord. Afspraken werden er gemaakt. Onze suggesties zouden worden meegenomen zoals een time-out plek om tot rust te komen en een eigen plekje in de klas zonder naast iemand te zitten.
Er werd niks gedaan
Vier weken na onze afspraak met het ondersteuningsteam, was er nog niks geregeld en werd de situatie van kwaad tot erger. Logan wilde niet meer naar school; er werd toch niet naar hem geluisterd en er werd alleen maar tegen hem geschreeuwd. Als ik hem uiteindelijk toch naar school kreeg kon ik hem een uur later weer ophalen want ze konden niks meer met hem. Als ik een tip gaf werd er door de leerkracht gezegd dat ze niks meer met hem wilde proberen.
Ik hield hem thuis
Na die opmerking bleef Logan thuis. Voor ons was het geen doen om hem naar school te krijgen om hem een uur later weer verdrietig te kunnen ophalen, helemaal over zijn toeren. Zijn vertrouwen was weg.
Maar dan? Hij is leerplichtig, daarbij hoort hij gewoon op school te zitten, maar dat hij niet meer naar deze school zou gaan was duidelijk. Toch is het niet zo makkelijk om een andere school te vinden, tenslotte was het schooljaar al begonnen. Daarbij had Logan ondertussen een ‘naampje’ gekregen. Blijkbaar had hij intensieve begeleiding nodig volgens de school. Vind maar eens een school die dat aan durft te gaan.
Op zoek naar een andere school
En toen zaten we in de positie; een andere school zoeken voor je kind. We hebben meerdere scholen gebeld, gemaild en ook op gesprek geweest en sommige durfden het niet aan, andere zaten vol, maar gelukkig een school durfde het aan. Wel met een proefperiode tot de kerstvakantie. De eerste weken waren ontzettend vermoeiend, beangstigend en maakte ons duidelijk hoeveel invloed de school op een kind heeft.
Hij durfde niet naar school, was bang dat ze boos op hem werden. Af en toe heb ik hem boos op het schoolplein achter moeten laten en zat ik thuis te wachten op het belletje, dat ze niks met hem konden beginnen en dat ik hem op moest komen halen. Maar gelukkig kwam dat belletje niet… In de plaats daarvan kreeg ik te horen: “Ach, logisch toch dat hij even moet wennen, maar na 10 minuten boos te zijn geweest ging hij gewoon naar zijn klas en aan het werk. En soms moest hij huilen en lieten we hem even gaan en daarna kon hij gewoon vertellen wat er was.”
Een ander kind
En na drie weken op deze school was er een ongelooflijke verandering. Geen boos en verdrietig kind meer, maar een vrolijk kind wat weer met plezier naar school gaat. De juf gaf zelfs aan dat hij grapjes maakt. De laatste vijf weken voor de vakantie heeft hij geen boze ‘bui’ meer gehad, geen gedragsproblemen meer en gaat het heel goed, waardoor de proefperiode dus voorbij is en hij nu naar deze school mag blijven gaan.
Traumatische ervaring
Toch heeft hij veel meegemaakt op de andere school. Elke keer komt er meer boven tafel en hoor ik ook verhalen van andere ouders die tegen hetzelfdel zijn aangelopen. Logan vond het vanmorgen ook lastig om naar school te gaan, want hij moest schrijven en dat kan hij niet zei hij. Toen ik vroeg wie dat had gezegd, zei hij dat ze dat op zijn oude school hadden aangegeven. “Hij doet dat niet netjes en heel slecht”. Dat brak mijn hart weer, dat een juf zoveel invloed op een kind heeft en dan niet doorheeft hoe een kind dat oppakt en onzeker maakt.
Samen hebben we dit gevoel doorgegeven aan zijn huidige leerkracht, die daar gelukkig heel goed op insprong en samen met hem ernaar zou gaan kijken. Niks geen veroordeling, maar gewoon hulp en begrip. Ik denk dat je met deze kinderen dan al een heel eind komt.
Ik ben geen leerkracht, ik kan alleen maar vanuit mijn oogpunt als moeder het bekijken en heb diep respect voor de leraren in deze samenleving. Het is niet niks om onze kinderen te helpen en ‘opvoeden’. Tenslotte zitten ze ook een groot gedeelte van de dag in de klas. Toch schrik ik als moeder wel hoe er soms met kinderen wordt omgegaan en dan te bedenken hoeveel invloed iemand op je kind kan hebben. Hopelijk beseffen de leerkrachten dat ook!
Photo by Flora Westbrook from Pexels