Wanneer één van je ouders dement wordt
Love2BeMama
Wanneer één van je ouders dement wordt/is? Hoe ga je daarmee om? 1 op de 5 mensen krijgt tegenwoordig dementie. Mijn moeder behoort tot 1 van deze mensen. Zij kampt al enige jaren met Alzheimer. Wanneer één van je ouders dement wordt doet dat veel pijn. Vanaf de zijlijn kijk je toe en vraag je je af hoelang dat nog ‘goed’ gaat…
Vreselijke ziekte
Een sluipende ziekte die langzaamaan er voor zorgt dat je moeder, je moeder niet meer is. Er voor zorgt dat zij veranderd in een ander mens, een ander persoon. Stil, passief, niet meer mee kunnen doen in een gesprek, herhalen, vergeten en nog zoveel meer wat zij niet meer kan of doet, wat mijn moeder vroeger wel deed, en deze nieuwe persoon niet of juist wel doet.
Eerst samen, nu alleen
Het is hartverscheurend om te zien. Vooral wat het doet met mijn vader, en met hun als man en vrouw. 50 jaar getrouwd, zoveel samen gedeeld en gedaan en dan opeens ben je alleen in een huwelijk. Moet je zelf beslissingen nemen in plaats van met zijn tweeën. Ben jij degene die zorgt voor je vrouw, en je zorgen maakt om je vrouw.
Veel verdriet
Het doet mij verdriet als dochter, dat mijn moeder zo boos doet tegen hem, om niets. Hij krijgt de wind van voren. Het doet mij verdriet om te zien dat mijn vader in korte tijd ouder is geworden, van de zorgen en van het zorgen.
Vader- dochter band is sterker dan ooit
Maar er is ook een mooie kant. De band met mijn vader is nu intensiever dan ooit. Ik heb goede, emotionele gesprekken met hem, ga alleen met hem uit eten (dit deden wij nooit!) of lunchen. Ik bel hem, stuur hem een appje in plaats van mijn moeder.
Het is moeilijk om vooruit te kijken. Hoe lang gaat het goed, hoe lang kan mijn vader het zorgen aan, wanneer is het moment dat mijn moeder niet meer thuis kan blijven wonen.
Het proces is niet te voorspellen, het sluipt er langzaam in, de achteruitgang.
Lees ook: Te zwaar of te licht bij geboorte? Grotere kans op ouderdomsziekten
Ik mis haar nu al…
Gelukkig herkent mijn moeder ons nog allemaal maar ook dat moment gaat een keer komen. Dat zij niet meer weet wie ik ben, of niet meer weet wie haar kleinkinderen zijn. Ik moet er nog niet aan denken, dan breekt mijn hart.
Ik probeer de mooie momenten te koesteren ook al vind ik dat erg moeilijk omdat mijn moeder, mijn moeder niet meer is. Ik mis haar, nu al, terwijl ze er nog is.