Trakteren; een piece of cake?
Het is onvoorstelbaar, maar onze zoon wordt binnenkort alweer twee. Dat gaan we natuurlijk vieren: thuis met familie en vrienden, maar ook op het kinderdagverblijf. En dat betekent: trakteren.
Vroeger, toen alles natuurlijk beter was, had dat nog niet zoveel voeten in de aarde. Er werd een uitdeeldoos Croky of verzamelzak Smith’s gehaald en je klasgenoten kozen tussen paprika of naturel. Soms waren er koekjes, of dropveterkettingen met chippies erom. Die laatste waren dan al een wonder van vernuft van de betreffende moeder.
Snoep uit den boze
Het is de eerste keer dat Ivan gaat trakteren, maar ik heb me de afgelopen tijd al wel een beetje ingelezen. Ik schrok ervan: snoep is in de meeste gevallen sowieso uit den boze. Chips is niet bespreekbaar. Op sommige kinderdagverblijven en scholen is suiker uitgesloten en soms mag er zelfs geen plastic te bespeuren zijn op de traktatie.
Voor de zekerheid vroeg ik dus maar op de opvang wat de richtlijnen zijn. “Nou, geen snoep”, hoorde ik, “maar dat spreekt natuurlijk voor zich.” Ehm, ja, uiteraard.
In de zoektocht die volgde, zag ik allerlei schattige traktaties voorbijkomen: autootjes en treintjes, schaapjes en aapjes. Helaas waren ze geen van alle schattig genoeg om te verhullen dat de daadwerkelijk traktatie toch weinig feestelijke waarde had. Ik noem: de rijstwafel, de soepstengel en natuurlijk het doosje rozijntjes. En een banaan met een gepersonaliseerde wikkel erom blijft toch ook echt maar gewoon een banaan-met-een-functieloos-papiertje-erom. Ik krijg er geen jubelgevoel van.
Lees ook: 7x slechte traktatie ideeën voor in de klas
Feestelijke uitspatting
Ik weet ook wel dat dit een en al projectie is: de kinderen maakt het allemaal niet uit. Mijn zoon is nog altijd verguld met een soepstengel of een kale cracotte. Maar toch: als ik mezelf eens een feestelijke uitspatting veroorloof, grijp ik toch ook niet naar de rijstwafels?
Ik zocht verder en trof allerlei toffe fruittraktaties, met perenpauwen en meloenbaby’s en banaandolfijnen. Daarmee zag ik mezelf zowel praktisch als logistiek totaal falen. Bovendien bestaat er volgens Ivan eigenlijk alleen maar banaan. Dus ja: ik kan kekke kleurrijke spiesjes maken met druiven en aardbeien en frambozen, maar dan vindt hij z’n eigen traktatie niet lekker. Dat vond ik wel het toppunt van tragiek.
Lees ook: Traktatietip: Spinnenweb cupcakes
Traktatietunnel
Uiteindelijk scheen er licht aan het eind van de traktatietunnel in de vorm van een ingeving: een traktatie hoeft niet per se eetbaar te zijn. En met dit mooie weer zijn er drie dingen die Ivan erg gelukkig maken: buiten rennen in de tuin (lastig in te pakken), zijn zwembadje (duur grapje) en… bellenblaas.
Met wat hulp van het almachtige internet vond ik een voorbeeld van een fool proof olifantenknutseltje. De bellenblaas plakje ik erachter. Gelukkig, klaar.
Nog een jaar tot de volgende ronde.
Bron beeld: Pixabay