Liefde geven, liefde ontvangen
De hele week voel ik mij zenuwachtig.
Ik weet heel goed hoe dat komt en zeg tegen mijzelf dat het nergens voor nodig is. Toch blijft het gevoel terugkomen. Vrijdag gaat moeder eindelijk weer eens op stap en is het mijn beurt om de volledige verantwoording te dragen voor ons kindje.
Waarom ik hier zenuwachtig van word?
Stiekem vind ik het doodeng. Ik ben bang dat ik het niet goed doe. Misschien heb ik al die keren dat ik de twee meiden bezig zag wel niet goed opgelet… Er is maar één manier om erachter te komen, dat is door het te ervaren.
Ze slaapt sinds we op andere voeding zijn overgestapt een stuk beter! De laatste nachten zelfs heel goed. Om 8 uur gaat het licht uit en om 7 uur pas weer aan. Wanneer ik daar aan denk dan moet ik dat wel gaan redden!
Terwijl de week vordert besluit onze dochter midden in de nacht wakker te worden. Mijn vrouw gaat eruit en ik betrap mezelf op de gedachte: verdorie, hoe moet IK dat gaan doen aankomende vrijdag?
Waar komt deze gedachte vandaan? Ben ik egoïstisch,of bang dat ik zelf slaaptekort kom? Het is tenslotte MIJN weekend! Of denk ik dat ik niet goed weet wat ik moet doen?
Dan is het eindelijk vrijdag. Ik verslaap mij en stap veel te gehaast de auto in, waardoor ik mijn tas zonder na te denken met smoothie en al ergens neergooi. Ik parkeer de auto voor school en bedenk dat mijn tas nog wel eens onder kan zitten..
Waar meester hier dagelijks kinderen op attendeert maakt hij nu dezelfde vergissing
Alles zit onder, mijn agenda, de multomap met vergadermateriaal, mijn brood, portemonnee en kleding voor het fitnessen. Gadverdamme!
Ik vertel aan de groep dat wanneer ik naar een kaneelstok ruik ze niet raar moeten opkijken. We lachen erom en gaan verder. In de pauze hoor ik dat er weer iets verschrikkelijks gebeurd is ergens ver weg. Ik kan het niet laten en praat er met de klas over.
Ik krijg de vraag:
‘Waarom blijven ze nu steeds doorgaan met elkaar doodmaken meester’?
‘U zegt toch altijd dat vuur met vuur bestrijden nooit de oplossing is?’
Ik beaam dit en vertel ze dat iedereen een verschil kan maken.
‘Een verandering begint bij jezelf. Wanneer niemand een andere keuze maakt verandert er niks. Dus jullie kunnen ook het verschil maken door te zijn wie je bent en van elkaar te genieten.’
We hebben een mooi gesprek en ik realiseer mij dat wanneer kinderen meer te zeggen zouden hebben er misschien wel vrede zou zijn op de wereld.
Goed, waar was ik gebleven? Oh ja ik had een ontzettend groot (net vier maanden oud) probleem en was bang dat het niet goed zou gaan…
Ik kom thuis en ze slaapt heerlijk. Mijn vrouw heeft enorm de kriebels om op stap te gaan. Er valt een soort rust over mij heen. Pure liefde heb ik het idee. Waardoor ik besef dat dit een heel belangrijk moment voor haar is. De deur gaat dicht en daar sta ik dan.
Wanneer ze wakker wordt en ik naar boven loop en haar glimlach zie, barst ik in tranen uit. Hoe kan ik mij hier nou zo druk om maken. Moet je zien wat een klein lief mormeltje. En ze lacht naar mij! Speciaal voor mij!! Ik krijg ontzettend veel energie. Begin spontaan met zingen en doe allemaal gekke dansjes, zoen haar heerlijke dikke wangen en huil. Ik huil van geluk.
Twee uur later zit ik uitgeput op de bank. We hebben samen gespeeld, gelachen, gegeten en gebadderd. Alles ging super soepel en ik heb mezelf verbaasd. Rond 23:00 uur ga ik naar bed en ik val moeilijker in slaap dan normaal. Bij ieder geluid sta ik naast mijn bed, klaar om te handelen. Voor mijn gevoel heb ik geen oog dicht gedaan.
Zij gelukkig wel.. Ze slaapt bijna 13 uur op haar goede kant. Op het moment dat ze wakker wordt ga ik naar haar toe, ik ben zo verschrikkelijk trots en jank mijn onderbroek aan flarden. Ze lacht naar mij en slaat haar armpjes om mij heen wanneer ik haar op til.
Wij kunnen het verschil maken in deze wereld, door te blijven geloven in al het mooie in de wereld.
Liefde geven en ontvangen..
Bron beeld: Pixabay