High five! Het is ons weer gelukt vandaag!
Als ik het schoolplein afloop om vijf over half 9 op een regenachtige ochtend, komt een jongetje me tegemoet rennen met een halve boterham in zijn hand. Zijn moeder volgt snelwandelend, met een tegenstribbelend broertje aan haar linkerbeen geklemd en een zusje op haar arm.
‘Goedemorgen’ glimlach ik haar toe, ze kijkt me aan met een mengeling van wanhoop en ironie en puft ‘Het is weer zo’n dag!’.
OH nee, niet ZO’N dag!
Je kent het wel.
…Zo’n dag waarop ze al om tien over 6 naast je bed staan en je op een of andere manier toch te laat op school komt.
…Zo’n dag waarop ze besluiten dat ze net die ene trui aan willen die besmeurd met tomatensaus onderin de wasmand ligt.
…Zo’n dag dat je wou dat je die set van 7 paar sokken met de dagen van de week erop nooit had gekocht omdat het paar met de juiste dag altijd onvindbaar is.
…Zo’n dag waarop ze perse aardbeienjam op hun boterham willen terwijl er alleen abrikozenjam in de kast staat. En de smeerkaas die ze als alternatief kiezen beschimmeld blijkt te zijn.
…Zo’n dag waarop er twee bekers melk over de tafel gaan in 5 minuten tijd. En de zorgvuldig uitgekozen outfit vol spetters zit waardoor het hele aankleed-drama weer opnieuw begint.
…Zo’n dag waarop je snel een spijkerbroek aanschiet en je jas over je pyjamashirt aantrekt omdat je geen tijd hebt om jezelf fatsoenlijk aan te kleden. En het eigenlijk niet uitmaakt dat je niet kon douchen omdat het zweet toch weer op je rug staat als je ze uiteindelijk op school hebt afgeleverd.
…Zo’n dag waarop je staat te schreeuwen als een viswijf nadat je ze 4 keer zo beheerst en verantwoord mogelijk hebt gevraagd of ze hun tanden willen gaan poetsen. En ze dan reageren met ‘Jajaaa’ en je geïrriteerd aankijken.
…Zo’n dag waarop ze eindelijk hun jas en schoenen aan hebben, een stap over de drempel zetten en ineens heel nodig moeten plassen. En poepen, als ze toch bezig zijn.
…Zo’n dag waarop je halverwege de fietsrit naar school al drie keer hebt moeten stoppen wegens zeldzaam mooie kiezelstenen in de berm en jeuk op diverse onbereikbare plaatsen. En je er spijt van hebt dat je ze niet op de achterbank van de auto hebt gezet.
…Zo’n dag waarop je eindelijk op het schoolplein komt en beseft dat je wéér die vervloekte gele boekentas bent vergeten die ze om de week op woensdag mee moeten nemen terwijl je er alleen op zondagavond aan denkt.
…Zo’n dag dus.
Zo’n dag waarop je een andere moeder bij het verlaten van de school een high five geeft omdat het jullie toch weer gelukt is deze ochtend. En je een kwartiertje later op jezelf kan proosten met een kop koffie en een stuk chocolade als beloning (omdat je -godzijdank- niet hoeft te werken vandaag).
Morgen weer een dag. Maar hopelijk niet weer zo een… 😉