Waar ben je naar opzoek?

Het vervolg van Lotte’s ziekenhuisavontuur

2 minuten lezen Cindy Sanders
Het vervolg van Lotte’s ziekenhuisavontuur

In mijn vorige blog konden jullie lezen hoe Lotte door de PET scan was gegaan. De dag erna kregen we de uitslag. Er was geen sprake van een botontsteking. Opnieuw werd er een heel team van artsen op gezet en op de achtergrond keek een universitair ziekenhuis mee.

Lotte is door de PET scan geweestHet ziekenhuis maakte fout naar fout

In de tussentijd werd Lotte steeds zieker en zwakker. Op de röntgen foto’s die eerder waren gemaakt was een lichte longontsteking te zien en eten en drinken ging ook bijna niet meer. Ze kreeg weer een infuusje met antibiotica en wat extra vocht. Bloed prikken en het zetten van een infuus ging de eerste paar keer goed. Lotte hield zich kranig. Totdat het een keer mis ging. Een kinderarts (in opleiding) prikte verkeerd, het deed pijn en de arts trok onvoorzichtig de naald eruit zonder het vat dicht te drukke. Lotte haar hele jurkje zat onder het bloed. Een trauma was geboren

Helaas zijn er nog meer dingen niet helemaal juist gegaan zoals helaas vaker voorkomt in een ziekenhuis. Medicijnen waar zij niet goed op reageerde, uitslagen die niet worden teruggekoppeld en veel wisseling van personeel. Zo moest ik als ouder zelf alert blijven om te constateren dat na een week haar infuus ontstoken raakte.

Op naar een ander ziekenhuisNaar een ander ziekenhuis

Afijn, na ruim een week zonder ook maar enige verbetering raakten mijn man en ik meer en meer het vertrouwen kwijt in het ziekenhuis. Zat zij hier wel op de goede plek? Een gesprek met de hoofdkinderarts werd aangegaan en de arts was het erover eens dat het beter was om Lotte over te plaatsen naar een universitair ziekenhuis met goede specialisten. Tijdens dat gesprek viel ook de eerste keer het woord ‘reuma’. De kinderarts vertelde dat er een grote kans was dat Lotte reuma had. Ook legde zij uit dat kinderreuma moeilijk te diagnostiseren is omdat je dit niet uit het bloed kan halen. Dit was de reden dat zij hier niet eerder met ons over hadden gesproken.

Nog dezelfde middag werden we per ambulance naar het andere ziekenhuis vervoerd. De tweede keer al deze week dat we in de ambulance mochten. Lotte vond het dit keer minder spannend en liet zich rustig inpakken terwijl ze op de brancard lag. Ik mocht mee en papa reed erachteraan met de auto (en alle tassen met kaarten, cadeautjes en ballonnen).

In het ziekenhuis

Reuma it is…

Daar aangekomen lag Lotte heerlijk te slapen en ze werd pas wakker op de kinderzaal. We werden heel lief ontvangen en het voelde meteen goed. We kregen wat te drinken en al snel kwamen 3 artsen zich voorstellen. Er werd meteen open kaart gespeeld en ons verteld dat Lotte zeer waarschijnlijk systemische jeugdreuma had. Onderweg in de ambulance had ik al het een en ander opgezocht op internet en inderdaad, Lotte had alle symptomen die bij deze vorm van reuma kunnen voorkomen: koortsaanvallen met hele hoge koorts, pijn in gewrichten, rode uitslag en algehele malaise. Nooit geweten dat je zo ziek kan zijn van reuma! De reumatoloog stelde mij gerust en zei dat Lotte hier in goede handen was. Dit was zo fijn om te horen!

In mijn volgende blog kunnen jullie lezen hoe het Lotte verder is vergaan in het Universitair ziekenhuis.

Lotte in het ziekenhuis

Reacties
  • Sonja zei

    Jemig wat een ontzettend heftig verhaal. Wat naar voor je dochtertje! Hopelijk kunnen ze in het ziekenhuis je verder begeleiden en hopelijk voor haar een zo pijnloos mogelijke behandeling krijgen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk

Alleenstaande moeder

Een huis kopen als alleenstaande ouder: wat is belangrijk?

  • 1 jaar geleden
  • 3 minuten lezen
Blogs over kinderen en ouderschap

Vliegen met een zieke dreumes. Hebben wij weer!

  • 1 jaar geleden
  • 7 minuten lezen
Vakantie met kinderen

Goedkoop vliegen naar Curacao tips!

  • 1 jaar geleden
  • 4 minuten lezen